„Kosmiczna” wystawa w Katowicach na 50. rocznicę pierwszego lądowania ludzi na Księżycu
Jak poinformował PAP rzecznik Planetarium Śląskiego w Chorzowie Jarosław Juszkiewicz, zdjęcia pochodzą z przekazanej tej placówce kolekcji pana Wincentego Kandzi z Dusznik-Zdroju.
„Kolekcja powstawała przez wiele lat i jest efektem korespondencji, którą pan Wincenty prowadził z NASA oraz bezpośrednio z kosmonautami. W ten sposób udało mu się zebrać także oryginalne autografy wszystkich astronautów misji Apollo” – wyjaśnił Juszkiewicz.
„Na wystawie można też zobaczyć zdjęcia i autografy kosmonautów, biorących udział w radzieckim programie Interkosmos, w ramach którego na orbitę poleciał pierwszy i jedyny do tej pory Polak – Mirosław Hermaszewski. Zabrał on w kosmos kopertę adresowaną do Planetarium Śląskiego; ją również można zobaczyć na wystawie” – dodał rzecznik Planetarium.
Buzz Aldrin na Księżycu sfotografowany przez Neila Armstronga (domena publiczna). Zaznaczył, że Biblioteka Śląska prezentuje na niej najciekawsze pozycje książkowe poświęcone astronautyce, a Bartosz i Agnieszka Plebanowie – małżeństwo modelarzy z Katowic – własnoręcznie wykonane modele pojazdów kosmicznych: Apollo 11, Apollo 13, Apollo 17, Sojuz – Apollo i Sojuz 30.
Dodatkową atrakcją są limitowane modele rakiety kosmicznej Saturn V oraz lądownika księżycowego – wyprodukowane przez LEGO.
Wystawę można oglądać w holu głównym Biblioteki Śląskiej do końca lipca. Wernisaż odbędzie się 19 lipca (w przeddzień 50. rocznicy pierwszego załogowego lądowania na Księżycu). Planetarium Śląskie zaprezentuje wówczas seans „Z wizytą u Pana Twardowskiego” i zapewni inne atrakcje.
Działające od 1955 r. Planetarium Śląskie jest największą i najstarszą tego rodzaju instytucją w Polsce. Od roku prowadzi jednak działalność i organizuje różne wydarzenia poza swoją siedzibą na terenie Parku Śląskiego, która obecnie jest modernizowana i rozbudowywana.
Ponieważ charakterystyczny kompleks Planetarium znajduje się na liście zabytków, co powoduje, że nie można naruszyć jego kształtu, rozbudowę skierowano pod ziemię. Nowe obiekty znajdą się we wzgórzu, które jest cokołem dla dzisiejszych zabudowań, zapewniając dodatkowych 2,5 tys. m kw. powierzchni.
We wzgórzu powstanie m.in. hala z tunelami pod obecnymi budynkami. W nowych pomieszczeniach znajdą się sale wykładowe, pracownie oraz ekspozycja prezentująca zagadnienia z trzech dziedzin, którymi zajmuje się placówka: sejsmologii, meteorologii i astronomii.
Obok Planetarium staną wieża widokowa i ekspozycja poświęcona ruchowi obrotowemu, zmodernizowane zostanie obserwatorium astronomiczne, przebudowane będą kopuła i główna sala projekcyjna, gdzie m.in. zostanie zmieniony układ widowni, umożliwiając ustawienie sceny i organizację innych, oprócz projekcji, wydarzeń (np. konferencji, sympozjów czy koncertów).
Po modernizacji sali projekcyjnej gwiazdy będą w niej prezentowane za pomocą analogowego projektora, natomiast dzięki systemowi cyfrowych rzutników – pracujących w rozdzielczości 8K – na sferycznym ekranie będzie można wyświetlać dowolne ruchome obrazy.
Historyczny główny projektor Zeissa (zbudowany na podstawie planów z 1926 r.), który zostanie zastąpiony przez nowoczesny system analogowo–cyfrowy, trafi na ekspozycję. Oglądający ją będą dzieleni na grupy poruszające się z przewodnikami wzdłuż ścieżek tematycznych. Eksponaty interaktywne mają być innowacyjne i niespotykane w innych parkach nauki.
Gmach Biblioteki Śląskiej (fot. Lestat, opublikowano na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 3.0). Cała inwestycja ma zostać zrealizowana do końca 2020 r. Jej koszt oszacowany w projekcie Regionalnego Programu Operacyjnego Woj. Śląskiego na lata 2014-20 to prawie 99 mln zł, z czego 82,5 mln zł będzie pochodziło z tego źródła, a 9,7 mln zł z dotacji z budżetu państwa.
Ponieważ w czasie prac Planetarium nie może przyjmować odwiedzających, kupiono m.in. nadmuchiwane planetarium mobilne, dzięki któremu możliwa będzie prezentacja niektórych seansów np. w szkołach regionu. Taką konstrukcję – mogącą pomieścić 30 osób – można rozkładać np. w salach gimnastycznych.
Planetarium Śląskie powstało w 1955 r. Zostało wtedy wyposażone m.in. aparaturę projekcyjną, umieszczoną pod 23-metrową kopułą, będącą ekranem sztucznego nieba. Widownia mieściła prawie 400 osób. Obiekt odwiedzało ok. 160 tys. osób rocznie. Po modernizacji i rozbudowie będzie możliwe zwiększenie tej liczby o połowę.
Źródło: naukawpolsce.pap.pl, autor: Mateusz Babak
