Narodowe Święto Niepodległości
11 listopada 1918 roku Rada Regencyjna sprawująca władzę nad terytoriami polskimi zajętymi przez armię niemiecką w czasie I wojny światowej przekazała władzę nad wojskiem przybyłemu do Warszawy dzień wcześniej Józefowi Piłsudskiemu. Tego samego dnia przerwano walki na wszystkich frontach I wojny światowej.
Pierwszy raz 11 listopada obchodzony był jako dzień niepodległości w roku 1937, wcześniej stronnictwa polityczne nie były zgodne co do jednej daty, którą można by uznać za dzień odzyskania niepodległości. Socjaliści obchodzili ten dzień 7 listopada, jako pamiątkę utworzenia rządu Daszyńskiego, ludowcy 28 października, w dniu powołania Polskiej Komisji Likwidacyjnej. Nie było zgodności co do dnia odzyskania niepodległości w obozie narodowym. Ostatecznie, pod wpływem obozu piłsudczyków, datę ustalono na 11 listopada, choć historycy do dziś dnia mają wiele wątpliwości co do tego wyboru. Święto Niepodległości obchodzono jedynie dwa razy, w roku 1937 i 1938. W roku 1945 święto to zastąpiła data 22 lipca, jako dzień Narodowego Odrodzenia Polski. Narodowy Dzień Niepodległości, przywrócono 21 lutego 1989 roku.
Podczas głównych uroczystości na placu Piłsudskiego Prezydent Rzeczpospolitej Lech Kaczyński wezwał do ogólnonarodowego porozumienia w najważniejszych sprawach. Wspominał, iż takie porozumienie leżało u podstaw odzyskania niepodległości w roku 1918. Wcześniej prezydent wręczył około 80 odznaczeń państwowych (w tym Order Orła Białego i krzyże nowo ustanowionego Orderu Krzyża Wojskowego) kombatantom, działaczom niepodległościowym, opozycjonistom i żołnierzom.
Tegoroczne obchody odbywały się w kontrowersyjnej atmosferze. Wiązało się to z obawami o możliwość złamania obowiązującej ciszy wyborczej przed wyborami samorządowymi. W czasie uroczystości starano się więc unikać tematów związanych z bieżąca polityką, oraz takich, które mogłyby być uznane za agitację wyborczą.
