Agata Niegowska

strona 1
Studentka historii na Uniwersytecie Jagiellońskim i ochrony dóbr kultury na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Od maja 2009 stała publicystka „Histmaga” i "członek rady merytorycznej":http://histmag.org/?id=1931.

Reportaże/relacje

Warszawa w deszczu, czyli mediewistyka aktywnie stosowana

„Pożegnaniem rytuału” zainaugurował prof. Jacek Banaszkiewicz drugą warszawską studencko-doktorancką konferencję mediewistyczną (15–16 maja 2010 r.), której przyświecała w tym roku tematyka „Ideologia i rytuały władzy w średniowieczu”. Rytuał rzeczywiście poszedł w odstawkę, młodzi miłośnicy wieków tzw. ciemnych zdecydowanie postawili na idee i znaczenia symboliczne.

Reportaże/relacje

Warszawa w deszczu, czyli mediewistyka aktywnie stosowana

Josef Schüßlburner – „Czerwony, brunatny i zielony socjalizm” – recenzja i ocena

Oceniając tę książkę najchętniej napisałabym trzy słowa: jedna wielka bzdura i odłożyła ją na bok po kilkunastu (aż!) stronach. Pewnie miałabym rację i pewnie nic bym nie straciła. I chociaż nie w trzech słowach zamyka się recenzję, to chyba jednak moje dwa przyznane na dziesięć punkty mówią same za siebie.

Josef Schüßlburner – „Czerwony, brunatny i zielony socjalizm” – recenzja i ocena

„Geje i lesbijki. Życie i kultura” (red. Robert Aldrich) – recenzja i ocena filmu

Gdybym miała tę książkę określić jednym wyrażeniem, użyłabym słowa: „kontrowersyjna”. Bo „Geje i lesbijki” wręcz krzyczą swoją niepoprawnością. Dopiero po przełamaniu jakiś wewnętrznych uprzedzeń czy obaw (co do tego typu publikacji, nie kultury!) muszę stwierdzić, że to naprawdę kawał dobrej literatury – paradoksalnie – historycznej.

„Geje i lesbijki. Życie i kultura” (red. Robert Aldrich) – recenzja i ocena filmu

Bóg pozna swoich – VIII Ogólnopolska Studencka Sesja Mediewistyczna

To już ósmy raz, kiedy Sekcja Mediewistyczna Koła Naukowego Historyków Studentów UJ organizuje konferencję dla mediewistów – studentów. W tym roku przewodzi jej hasło: „Bóg pozna swoich – wojna a religia w średniowieczu”. Impreza odbywać się będzie w dniach 1-4 grudnia 2009 r.

Bóg pozna swoich – VIII Ogólnopolska Studencka Sesja Mediewistyczna

Jan Guillou – „Krzyżowcy” (tomy I, II i III) – recenzja i ocena

Nakręcony na podstawie „Krzyżowców” film to najdroższa produkcja w dziejach skandynawskiej kinematografii, a liczba dotąd sprzedanych w Szwecji egzemplarzy równa jest niemal 1/4 populacji kraju. Skąd ten fenomen i czy rzeczywiście jest czym się zachwycać?

Jan Guillou – „Krzyżowcy” (tomy I, II i III) – recenzja i ocena

Matejko wraca do domu

Ta informacja ucieszy wszystkich miłośników sztuki – podczas Kongresu Kultury Polskiej w Krakowie (23-25 września) po dwuletnim remoncie i modernizacji Dom Jana Matejki znów zostanie otwarty dla zwiedzających.

Matejko wraca do domu

Matura z historii sztuki?

Krakowskie Muzeum Narodowe "już po raz drugi":http://histmag.org/?id=2542 organizuje kursy przygotowujące do matury z historii sztuki. Tym razem jednak potrwają one cały rok – na kurs składają się 33 zajęcia, każde z nich 90-minutowe. Wykładowcami są doktoranci i pracownicy naukowi Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Matura z historii sztuki?

„Dym. Powszechna historia palenia” – recenzja i ocena

Od jakiegoś czasu rynek wydawniczy zaskakuje nas coraz bardziej kontrowersyjnymi tytułami publikacji, w większym lub mniejszym stopniu naukowych. Po historiach dzieciństwa, prostytucji czy brudu Universitas proponuje nam „Dym” – historię palenia, która jednak z ujęciem historiograficznym niewiele ma wspólnego.

„Dym. Powszechna historia palenia” – recenzja i ocena

Całun turyński całunem da Vinci?

Lillian Schwartz, amerykańska artystka, konsultantka w School of Visual Arts w Nowym Jorku, znana z odkrycia identyczności kompozycji i proporcji słynnej Mony Lisy z autoportretem da Vinci, ogłosiła niedawno, że całun turyński nie przedstawia twarzy Jezusa, ale… mistrza Leonarda! Poza tym, badania radiowęglowe wykazały, jakoby materiał, z którego wyprodukowano całun, pochodził z lat 1260-1390.

Całun turyński całunem da Vinci?

„Tajemnicze katedry” (red. Angela Cerinotti) – recenzja i ocena

„Tajemnicze katedry” idealnie wpisują się w, tak popularną ostatnimi czasy, kategorię publikacji poświęconych tzw. sekretnej historii. Są więc zbiorem ciekawostek, które w założeniu mają zdumiewać i zaskakiwać. Wydane w serii „Tajemnice i zagadki przeszłości” stanowią maleńkie kompendium ezoteryczne na temat średniowiecznych katedr.

„Tajemnicze katedry” (red. Angela Cerinotti) – recenzja i ocena

Łukasz Burkiewicz – „Na styku chrześcijaństwa i islamu. Krucjaty i Cypr w latach 1191-1291” – recenzja i ocena

Recenzowana przeze mnie niewielkich rozmiarów książeczka jest pracą magisterską absolwenta UJ – Łukasza Burkiewicza – i stanowi, jak dotąd, jedyną pozycję dostępną polskiemu czytelnikowi, zainteresowanemu historią Cypru. Całe stulecie, a tym samym rola wyspy podczas wypraw krzyżowych, zamknięte zostało w 140 stronach. Trochę smuci fakt, że jest to jedyna tego typu książka, pociesza zaś, że w końcu się pojawiła.

Łukasz Burkiewicz – „Na styku chrześcijaństwa i islamu. Krucjaty i Cypr w latach 1191-1291” – recenzja i ocena

Z moją Mamą

Książka, o której chciałabym opowiedzieć raczej nie zalicza się do kręgu literatury wybitnej – zawiera bowiem mnóstwo nieścisłości i niejasności, w jej faktografii można dostrzec niewątpliwie błędy, a styl i język niekoniecznie zachwycają. Książka ta nie została nawet oficjalnie wydana. Dlaczego jest więc dla mnie wyjątkowa?

Z moją Mamą

Julia M. H. Smith – „Europa po Rzymie” – recenzja i ocena

„Europa po Rzymie” to pierwsza książka Julii M. H. Smith wydana w Polsce, a do sięgnięcia po nią zachęcił mnie głównie podtytuł: „Historia kulturowa lat 500-1000. Nowe ujęcie”. „Czyżby wczesnośredniowieczny Huizinga (Guriewicz? Le Goff?) w spódnicy?” – pomyślałam. I właśnie ten podtytuł sprawił, że miałam co do tej książki wiele oczekiwań. Jednak po przeczytaniu nie czułam się w pełni usatysfakcjonowana.

Julia M. H. Smith – „Europa po Rzymie” – recenzja i ocena

Ernesto Frers – „Sekretne muzeum. Tajemnice ukryte w dziełach sztuki” – recenzja i ocena

„Sekretne muzeum. Tajemnice ukryte w dziełach sztuki” to jedna z tych książek, które czyta się z zapartym tchem (żeby nie powiedzieć: chłonie), pomimo, że pozbawione są fabuły literackiej. To taka kompilacja ciekawostek ze świata sztuki, znanych bardziej lub mniej, zaskakujących, wzbudzających kontrowersję, lub po prostu wiadomości wartych posiadania przez laika. I szkoda tylko, że praca Ernesto Frersa to jedyna jego książka znana polskiemu czytelnikowi. Nie możemy więc w tym przypadku bazować na nazwisku czy dorobku autora, sięgając po nią. Na szczęście, sam tytuł jest na tyle przekonujący, by zainteresować. I na szczęście, idealnie oddaje zawarte w książce treści. W sumie więc rozczarowani nie jesteśmy.

Ernesto Frers – „Sekretne muzeum. Tajemnice ukryte w dziełach sztuki” – recenzja i ocena

Katherine Ashenburg – „Historia brudu” – recenzja i ocena

Natknąwszy się przypadkiem w księgarni na książkę zatytułowaną „Historia brudu” od razu przypomniałam sobie sam początek „Pachnidła” Süskinda – o tym, że w XVIII wieku _miasta wypełniał wprost niewyobrażalny dla nas, ludzi nowoczesnych smród._ Myśl ta wywołała szereg dalszych wyobrażeń: jak ludzie wytrzymywali wzajemne towarzystwo myjąc się raz do roku, jak musiały pachnieć ulice, na które kilka razy dziennie wylewano nocniki, wreszcie, skąd się wzięła w społeczeństwie, i to we wszystkich jego warstwach, ta paniczna obawa przed kąpielą? Co sprawiło, że z tego strachu przed czystością nagle znaleźliśmy się w epoce ekstremalnego lęku przed brudem? Mając te wszystkie pytania w głowie sięgnęłam po książkę Pani Ashenburg, chcąc znaleźć w niej choć część odpowiedzi. Znalazłam je, i jeszcze dużo, dużo więcej.

Katherine Ashenburg – „Historia brudu” – recenzja i ocena

Rodney Castleden – „Seryjni zabójcy” – recenzja i ocena

Dostając w ręce tę książkę, która zakresem tematycznym obejmuje prawie dziesięć wieków, miałam wiele obaw, co do jej wartości merytorycznej. Napisana jest bowiem przez jednego tylko autora, co automatycznie wyklucza jego wyspecjalizowanie się „we wszystkim”. Zastanawiałam się, czy jest on człowiekiem na tyle kompetentnym, by omawiać tak wiele postaci pochodzących z tak wielu odmiennych okresów (najstarszy biogram dotyczy XI wieku, najnowszy – m.in. mordercy skazanego w latach 90. ubiegłego stulecia). Jakże wielkie było moje zaskoczenie, kiedy zaczytawszy się na pół nocy uświadomiłam sobie, że książka Castledanowi nawet się udała.

Rodney Castleden – „Seryjni zabójcy” – recenzja i ocena

„Jezus według mistrzów” – recenzja i ocena

W przypadku tej książki ciężko jest użyć stwierdzenia, że „wpadła mi w ręce”. Raczej, że przygniotła mnie swoim ciężarem. Istotnie, „Jezus według mistrzów” waży dobrych kilka kilogramów, a format jest większy od A4. A więc mamy do czynienia z wydaniem albumowym, w pełnym tego słowa znaczeniu.

„Jezus według mistrzów” – recenzja i ocena

Zamów newsletter

Zapisz się, aby otrzymywać przegląd najciekawszych tekstów prosto do skrzynki mailowej. Tylko wartościowe treści. Za darmo.

Zamawiając newsletter, wyrażasz zgodę na użycie adresu e-mail w celu świadczenia usługi. Usługę możesz w każdej chwili anulować, instrukcję znajdziesz w newsletterze.

Pierwszy polski
portal historyczny

Portal

Histmag.org - o nas

Polecamy

Nasze e-booki i audiobooki

Nasz newsletter

Współpraca

Dołącz do nas

Praktyki studenckie

Współpraca recenzencka

Dokumenty prawne

Regulamin serwisu internetowego

Regulamin publikacji

Regulamin konkursów

Polityka prywatności

Informacje o usłudze VOD

© 2001-2023 Promohistoria. Wszelkie prawa zastrzeżone