Nic w przyrodzie nie ginie – rzymski fort zamieniony w osadę

Fort był obsadzony w latach 70-120 n.e, przez nie więcej niż pół tysiąca żołnierzy. Z uwagi na brak śladów walki i starannie rozmontowane umocnienia, można dojść do wniosku, że fort został najprawdopodobniej opuszczony przez załogę. Pozostawiona przez nią cześć zabudowań i gotowa infrastruktura zachęciła okoliczną ludność do osiedlenia się w tym miejscu. Rozpoczęte na początku sierpnia wykopaliska dotychczas ujawniły fundamenty budynków z murowanymi piwnicami, dwie studnie oraz drewniane pozostałości najprawdopodobniej portu rybackiego.

Odnaleziono również wiele przedmiotów codziennego użytku, dzięki którym można ustalić pochodzenie mieszkańców. Oprócz pozostałości ubrań i ceramiki typowej dla nadreńskich plemion Galów i Germanów, znaleziono wiele obiektów pochodzących z południowych prowincji Imperium Rzymskiego. Szczególną ciekawość budzi perłowa biżuteria, moneta pochodząca z Bitynii w Azji Mniejszej, kościana spinka do włosów zwieńczona kobiecym popiersiem i fragmenty zestawu do popularnej w całym Cesarstwie gry w kości. Opierając się na tych nietypowych znaleziskach i fakcie, że wioska powstała zaraz po opuszczeniu fortu przez wojsko, badacze przypuszczają, że osadnicy mogli pochodzić z rodzin legionistów, które w czasach użytkowania umocnień utrzymywały się z handlu z armią.

Fort nie jest opisany w żadnych ówczesnych źródłach, badania pozwoliły jednak ustalić, że powstał w latach 70. I wieku n.e, prawdopodobnie jako fragment infrastruktury łączącej Moguntiacum, stolicę prowincji Germania Superior, z miastami leżącymi w górnym biegu Renu. Nie są znane również przyczyny porzucenia umocnień przez żołnierzy około roku 120. Fakt, że II wiek n.e. to okres względnego pokoju na rzymsko-germańskim pograniczu pozwala przypuszczać, że fort padł ofiarą redukcji kosztów utrzymania nadreńskich umocnień.

Naukowcy z uniwersytetu we Frankfurcie w najbliższym czasie mają nadzieję zrekonstruować dzieje osady w III i IV wieku n.e, kiedy Germania Superior stała się celem niszczących najazdów plemion germańskich i ostatecznie około roku 300 Rzym utracił nad nią kontrolę.

Źródła: goethe-university-frankfurt.de, livescience.com

Polecamy e-book Michała Beczka – „Wikingowie na Rusi”