Noc Muzeów w Warszawie – Wystawy w Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza
Mieszczące się na Rynku Starego Miasta 20 muzeum, znane jest z wystawy Adam Mickiewicz 1798-1855. Ta stała ekspozycja ukazuje postać Mickiewicza, jego środowisko, rodzinę, działalność polityczną i twórczość literacką.
Szczególnie interesująco zapowiada się moim zdaniem jednak inna wystawa. Cudowne lata. Muzyka. Poezja. Malarstwo. Lata 70. i 80., to wystawa czasowa zorganizowana z okazji 20. rocznicy upadku komunizmu. Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza oraz Trzeci Program Polskiego Radia pragną przez niniejszą wystawę włączyć się do dyskusji o polityczną i moralną ocenę okresu komunizmu. Wystawa ma przenieść jej zwiedzających w rzeczywistość minioną i nakłonić do refleksji nad polską historią najnowszą.
Tak o wystawie piszą jej organizatorzy:
Celem naszej wystawy jest chwilowe odtworzenie herbertowskiej „ogromnej depresji”. Pragniemy aby widz zanurzył się w materię życia tamtych lat, deformowaną przez system, ale zarazem witalną, w której na przekór wszystkiemu tliła się nadzieja. Określały ją ramy konformizmu, ale też, w imię zachowania godności osobistej, dobrowolna rezygnacja z kariery, decyzja o dosłownej lub wewnętrznej emigracji, czasem heroiczny bunt.
Chcemy opowiadać o komunizmie nie wskazując na jego funkcjonariuszy, lecz pochylając się nad ofiarami. W pewnym stopniu byli nimi wszyscy Polacy. Nadzieja skurczyła się do sfery osobistej, rodzinnej, religijnej. Dla młodzieży zaklęta została w płynącej z zachodniego świata, poprzez Radio Luksemburg oraz Wolną Europę, muzyce. By uzmysłowić to sobie, wystarczy popatrzeć na pochyloną, pełną zacietrzewienia postać przemawiającego Władysława Gomułki i przywołać w pamięci dźwięki muzyki zespołu The Rolling Stones. To ten sam moment historii Polski.
Koncepcja wystawy oparta została na zestawieniu wzruszających swym autentyzmem fotografii dokumentalnych z genialnymi dziełami sztuki tamtego czasu. Jej narrację tworzą cytaty z utworów Zbigniewa Herberta, Stanisława Barańczaka, Czesława Miłosza i innych. Integralną częścią ekspozycji jest, przygotowana przez Piotra Metza, ścieżka dźwiękowa na którą składają się nagrania archiwalne połączone z zachodnią muzyką rockową lat 70. i 80. Strefę sztuki zbuduje ponad 100 dzieł malarstwa, grafiki, rzeźby, fotografii wybitnych polskich artystów.
Jesteśmy przekonani, że ogromny trud dotarcia do dzieł najwybitniejszych, fotografii nigdy nie publikowanych, materiałów dźwiękowych dawno już zapomnianych, pozwoli na stworzenie wystawy, która sama w sobie stanie się niepowtarzalnym dziełem sztuki. Dla starszych widzów będzie to wehikuł czasu przenoszący ich w świat młodości, zaś młodzież zobaczy, usłyszy i „poczuje” istotę tamtych „cudownych lat”.
