Elżbieta II – długowieczna władczyni [Galeria]

Przyszła władczyni w 1929 roku. Od dzieciństwa najbliżsi nazywali ją pieszczotliwie Lilibet (fot. magazyn Time, domena publiczna).

Panienka Elżbieta w trakcie uroczystego otwarcia National Maritime Museum w 1934 roku. Choć uczestniczyła na swój sposób od najmłodszych lat w życiu rodziny królewskiej, to nie mogła się spodziewać, że kiedyś sama zasiądzie na tronie. Następcą Jerzego V był bowiem nie jej ojciec, a wuj, który przyjął jako władca imię Edwarda VIII.. (fot. National Maritime Museum).

Edward VIII, po zaledwie kilkunastu miesiącach rządów i bez oficjalnej koronacji, zrzekł się tytułu. Jego następcą został Jerzy VI, a następczynią tronu została z kolei Elżbieta. To oznaczało przysposabianie młodej księżniczki do zupełnie nowych obowiązków. Co ciekawe, w czasie wojny Elżbieta np. służyła w Women’s Auxiliary Territorial Service (kobiecej służbie wojskowej), gdzie wyszkolono ją na kierowcę oraz mechanika. Ponoć król początkowo nie chciał się zgodzić na taki rodzaj służby, ale córka go przekonała (1945, domena publiczna).

Po wojnie, 20 listopada 1947 roku Elżbieta wyszła za mąż za Filipa, księcia z Grecji i Danii. Para poznała się jeszcze w okresie nastoletnim i choć rodzice Elżbiety nie byli początkowo specjalnie przychylni temu związkowi, to księżniczka ostatecznie dopięła swego. W 1948 roku urodziło się ich pierwsze dziecko, syn Karol, widoczny na zdjęciu (fot. Anefo, CC0 1.0 Universal (CC0 1.0) Przekazanie do Domeny Publicznej

Podróże zagraniczne Elżbiety zaczęły się oczywiście jeszcze przed jej wstąpieniem na tron brytyjski. Tutaj wraz z mężem w trakcie wizyty w Kanadzie w 1951 roku. Na początku roku 1952 wybrała się w wielką podróż po krajach Wspólnoty Brytyjskiej, która została jednak przerwana smutną wiadomością o śmierci jej ojca, schorowanego Jerzego Vi (fot. BiblioArchives / LibraryArchives, CC BY 2.0

Blisko półtora roku po tym, jak Elżbieta została ogłoszona królową, odbyła się jej oficjalna koronacja. Uroczystość miała miejsce tradycyjnie w opactwie westminsterskim, 2 czerwca 1953 roku. Na zdjęciu z księciem Filipem u boku i koroną zdobiącą już głowę (fot. Cecil Beaton, domena publiczna).

Królewska rodzina. Elżbieta, Filip, następca tronu Karol i księżniczka Anna. Para doczekała się jeszcze dwójki synów, Andrzeja i Edwarda (fot.Library and Archives Canada, październik 1957 r., CC BY 2.0

W czasie otwarcia obrad Parlamentu w 1957 roku. Postać monarchini, choć ważna dla Brytyjczyków, w systemie politycznym Zjednoczonego Królestwa pełni mimo wszystko głównie funkcje reprezentacyjne (fot. BiblioArchives / LibraryArchives, CC BY 2.0

Dwie królowe w czasie uroczystego bankietu. W samym środku Elżbieta, a na prawo od niej Juliana, królowa Holandii w latach 1948-1980. Na lewo również i przyszła królowa holenderska, ówczesna księżniczka Beatrycze (fot. Anefo, 1958, CC0 1.0 Universal (CC0 1.0) Przekazanie do Domeny Publicznej

Rządy Elżbiety II przypadły na czas postępującej, ogólnoświatowej dekolonizacji. Choć "Imperium, nad którym nie zachodzi słońce" znikało w pomrokach historii, to z dawnymi koloniami, wówczas już niepodległymi państwami, trzeba było dalej utrzymywać dobrą współpracę. Królowa w czasie wizyty w Indiach i przejażdżki... na słoniu (fot. Prime Minister's Office, 1961, Government Open Data License - India (GODL)

Kontrast: ważna kobieta w świecie polityki zdominowanej przez mężczyzn. Elżbieta wśród członków rządu Nowej Zelandii, 1963 rok (fot. Archives New Zealand, CC BY 2.0

Radosny dzień Anglików. Królowa wręcza uroczyście piłkarski Puchar Świata kapitanowi drużyny angielskiej, Bobby'emu Moore'owi. W 1966 roku Mundial odbywał się właśnie w Anglii i do dziś jest to jedyne takie trofeum "Synów Albionu" (fot. National Media Museum, Flickr Commons).

Brytyjska rodzina królewska wzbudzała - i wzbudza do tej pory - zainteresowanie nie tylko w samym Zjednoczonym Królestwie, ale i w wielu innych państwach. Przed Wami okładka jugosłowiańskiego magazynu "Ilustrowana polityka" z 1972 roku (domena publiczna).

Elżbieta tańcząca z prezydentem USA, Geraldem Fordem, w trakcie uroczystości związanych z 200. rocznicą ogłoszenia niepodległości przez Stany Zjednoczone. W czasie rządów królowej, jak dotychczas (do 2020 roku), Stany zdążyły mieć już 13 prezydentów (fot. Ricardo Thomas, 1976, domena publiczna).

Popularność monarchii od 1952 roku zdążyła już wielokrotnie rosnąć i maleć na przemian, królowa jednak zawsze może na tłumne powitania. Tu odwiedzała... Washington, ale ten znajdujący się w okolicy angielskiego Sunderlandu (fot. Tyne & Wear Archives & Museums, 1977, Flickr's The Commons)

Jak widać są okoliczności, w których na spotkaniu z królową można wystąpić w (mocno) nieformalnym stroju. Elżbieta w Sydney, na spotkaniu z osobami, które wystąpiły wcześniej podczas Królewskiego Koncertu Charytatywnego. Od lewej w rzędzie widoczni: pianista Roger Woodward, komik Paul Hogan i piosenkarka Olivia Newton-John. Rok 1980 (fot. National Archives of Australia, CC BY 3.0 AU

Przenieśmy się w czasy nam nieco bliższe. Elżbieta II w czasie otwarcia czwartej sesji szkockiego parlamentu, utworzonego w 1999 roku. Jedną z kwestii, z jaką obecnie zmaga się monarchia, jest sprawa utrzymania jedności królestwa - w Szkocji, zwłaszcza w obliczu Brexitu, rosną od lat nastroje niepodległościowe (fot. The Scottish Parliament, 2011, CC BY 2.0

Brytyjska rodzina królewska w 2013 roku (fot. Carfax2, CC BY-SA 3.0

We wrześniu 2015 roku Elżbieta II pobiła rekord panowania swojej praprababki, królowej Wiktorii, która rządziła przez 63 lata, 7 miesięcy i 2 dni. Od 2016 roku jest również najdłużej panującym obecnie monarchą w skali świata. Tu w 2018 roku, z wizytą u kolejnego prezydenta USA, Donalda Trumpa (fot. White House, domena publiczna).