[textsnippet-h2. Postępy w digitalizacji można śledzić na bieżąco w portalu Facebook pod linkiem: "https://www.facebook.com/PlatformaCyfrowaBKPAN/":https://www.facebook.com/PlatformaCyfrowaBKPAN/.]

[GALLERY]https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/BKgaleria/1BK9.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/1BK9_300x447_thb_976873.jpg;Jednym z niezwykle cennych digitalizowanych średniowiecznych zabytków ze zbiorów Biblioteki Kórnickiej jest rękopis (rozm. 240x16 mm) słynnej czwartej księgi Dialogów papieża Grzegorza I Wielkiego, reformatora kościoła i stosunków władzy świeckiej i duchownej. Został spisany na pergaminie najpewniej na przełomie XIII/XIV wieku. Oprawa księgi jest znacznie późniejsza: grube deski i popielata skóra pochodzą z XIX wieku. Spisujący posługiwał się minuskułą gotycką. Dialogi są zdobione niebiesko, czerwono, zielono i biało – zarówno inicjały jak i towarzyszące im drobne floratury. Ten średniowieczny rękopis został sprowadzony do Biblioteki Kórnickiej przez jej twórcę Tytusa Działyńskiego, niestety nie wiemy w jaki sposób trafił w jego ręce.@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/BKgaleria/2BK26a.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/2BK26a_300x422_thb_694916.jpg;Wśród digitalizowanych zbiorów Biblioteki Kórnickiej znajdują się również dwa średniowieczne brewiarze. Tutaj widzimy karty brewiarza rękopiśmiennego, tzw. godzinek (rozm. 130,50x90,50 mm) z XIV wieku, sporządzonego na grubym pergaminie, oprawnego najpewniej w XV wieku w deski i popielatą skórę, pochodzącego z terenu pogranicza polsko-czeskiego. Pismo to minuskuła gotycka najpewniej z przełomu XIV/XV wieku. Dopiski na marginesach są późniejsze (nawet XVI i XVII wiek). Wielokolorowe inicjały łączą się z dekoracjami o motywach roślinnych.@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/BKgaleria/3BK26.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/3BK26_300x434_thb_523479.jpg;Klasycznie brewiarz rozpoczyna się kalendarzem liturgicznym, w którym święta konsekwentnie zaznaczono kolorem czerwonym. Najwięcej dni świątecznych charakterystyczne jest dla diecezji praskiej i ołomunieckiej, stąd sugestia o pochodzeniu rękopisu z pogranicza czesko-polskiego.@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/BKgaleria/4BK30a.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/4BK30a_300x414_thb_746462.jpg;Drugim tego typu niezwykle cennym zabytkiem jest przepięknie barwiony, misternie zdobiony brewiarz rękopiśmienny spisany na miękkim, gładzonym obustronnie pergaminie. Rękopis pochodzi z XV wieku, oprawiony został wtórnie w wieku XIX w deski i ciemnobrązową skórę. Kalendarz otwierający modlitewnik sporządzony w języku francuskim wskazuje na powstanie godzinek w Paryżu, natomiast jakość rękopisu znamionuje dobrą szkołę jego twórców.@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/BKgaleria/5BK30.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/5BK30_300x447_thb_707549.jpg;Dominuje ręka jednego pisarza z charakterystyczną minuskułą gotycką w odmianie tekstury. Godzinki pięknie zdobione na marginesach drobnymi floraturami, dodatkowo wiele drobnych inicjałów w różnych kolorach z dominujących czerwonym, niebieskim, białym z wprowadzonymi obficie złoceniami. To cenny rękopis sprowadzony do Biblioteki Kórnickiej przez Tytusa Działyńskiego. Określenie jego pełnej proweniencji wymaga jeszcze badań.@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/BKgaleria/6BK1.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/6BK1_300x441_thb_886535.jpg;Warto też zwrócić uwagę na trzy najstarsze Biblie rękopiśmienne ze zbiorów Biblioteki Kórnickiej. Tutaj widzimy karty pierwszej z nich, rękopiśmiennej Biblii pochodzącej z XIV wieku (rozm. 280x190 mm), sporządzonej na pergaminie oprawnej w deski i skórę z XVI wieku. Pismo zostało zebrane w dwie kolumny. To drobna minuskuła gotycka, cysterska spisana kilkoma rękami. Marginesy oraz interlinie obfitują w liczne glosy z XIV, a zwłaszcza z XV wieku.@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/BKgaleria/7BK1a.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/7BK1a_300x414_thb_898162.jpg;Pismo Święte zdobione jest licznymi, pięknymi, filigranowymi inicjałami z wąsami i wypustkami – dominują kolory czerwony i niebieski. Zygmunt Celichowski – jeden z pierwszych kórnickich bibliotekarzy działający jeszcze u boku Jana Działyńskiego i Władysława Zamoyskiego, ostatnich prywatnych właścicieli Zamku w Kórniku nadał mu sygnaturę I.A.1, umieszczając go tym samym na czele rękopisów kórnickich. Hrabia Tytus Działyński sprowadził Biblię do swojej biblioteki od cystersów z Wągrowca. Sam rękopis powstał zapewne wśród braci zamieszkujących klasztor w Łeknie ufundowany przez możnowładcę Zbyluta jeszcze w 1153 roku.@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/BKgaleria/8BK3a.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/8BK3a_300x370_thb_1042463.jpg;Karty kolejnej rękopiśmiennej Biblii spisanej na pergaminie pochodzą z XIII wieku (rozm. 220,50x160 mm). W przypadku tej księgi niezwykle interesująca jest ogromna różnorodność rodzajów rąk pisarskich, które nad nią pracowały. Amatorzy kaligrafii i paleografii znajdą tu  obok przepięknej, drobnej minuskuły gotyckiej tzw. perłkowej również kursywę gotycką oraz znacznie późniejsze czytelne pismo książkowe. Kodeks spisany został też w różnych układach – natrafimy na treści przedstawione zarówno w dwóch jak i w czterech kolumnach. Zdobne inicjały, głównie w kolorach czerwieni, niebieskiego i żółci – bogate w ozdoby geometryczne i  motywy roślinne.@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/BKgaleria/9BK3.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/9BK3_300x416_thb_1156875.jpg;Glosy spisane na marginesach w XIV i XV wieku zawierają poza łaciną również słowa w językach niemieckim i polskim. Glosator stosował również podkreślenia znamionujące ważność tekstu w postaci rysowanych rąk wskazujących na istotny element. Rękopis pochodzi z Biblioteki Wiślickiej (Bibliotheca Vicariorum Visliciensium), której najcenniejsze zbiory przez Bibliotekę Cesarską w Petersburgu trafiły do Biblioteki Narodowej, a część znajduje się obecnie w Bibliotece Jagiellońskiej. W jaki sposób w posiadanie tej XIII-wiecznej Biblii wszedł Tytus Działyński do dziś pozostaje nierozwiązaną zagadką.@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/BKgaleria/10BK2.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/10BK2_300x421_thb_747771.jpg;Karty tej średniowiecznej, pochodzącej z XIII wieku Biblii zostały spisane na doskonale wyprawionym, cieniutkim, eleganckim pergaminie włoskim lub francuskim (280x190,5 mm). Zostały oprawione w tekturę pokrytą pergaminem, pochodzącą z antyfonarza lub mszału. Pismo Święte spisane jest w języku łacińskim – w tłumaczeniu Hieronima ze Strydonu (tzw. Wulgata – czyli przekład powszechny, popularny). Sam tekst spisany kodeksowo w dwóch kolumnach, pismo i glosy spisane drobną minuskułą gotycką, pochodzącą z połowy XIII wieku. Rękopis niewątpliwie spisywało kilka osób, a same glosy są często naniesione później, głównie w XIV wieku. Inicjały kolorowe (głównie niebieskie i czerwone), bogate we floratury. Sam rękopis sprowadzony do Biblioteki Kórnickiej przez Tytusa Działyńskiego z cysterskiego klasztoru w Byszewie (przeniesionym następnie do Koronowa).@https://histmag.org/grafika/2020_articles/oznaczenia.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbs/oznaczenia_600x202_thb_48518.jpg;Materiał został opublikowany dzięki wsparciu Unii Europejskiej.

##  Postępy w digitalizacji można śledzić na bieżąco w portalu Facebook pod linkiem: [https://www.facebook.com/PlatformaCyfrowaBKPAN/](https://www.facebook.com/PlatformaCyfrowaBKPAN/). 


Postępy w digitalizacji można śledzić na bieżąco w portalu Facebook pod linkiem:&nbsp;<a href="https://www.facebook.com/PlatformaCyfrowaBKPAN/." target="_blank">https://www.facebook.com/PlatformaCyfrowaBKPAN/</a>

[GALLERY]https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/BKgaleria/1BK9.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/1BK9_300x447_thb_976873.jpg;Jednym z niezwykle cennych digitalizowanych średniowiecznych zabytków ze zbiorów Biblioteki Kórnickiej jest rękopis (rozm. 240x16 mm) słynnej czwartej księgi Dialogów papieża Grzegorza I Wielkiego, reformatora kościoła i stosunków władzy świeckiej i duchownej. Został spisany na pergaminie najpewniej na przełomie XIII/XIV wieku. Oprawa księgi jest znacznie późniejsza: grube deski i popielata skóra pochodzą z XIX wieku. Spisujący posługiwał się minuskułą gotycką. Dialogi są zdobione niebiesko, czerwono, zielono i biało – zarówno inicjały jak i towarzyszące im drobne floratury. Ten średniowieczny rękopis został sprowadzony do Biblioteki Kórnickiej przez jej twórcę Tytusa Działyńskiego, niestety nie wiemy w jaki sposób trafił w jego ręce.@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/BKgaleria/2BK26a.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/2BK26a_300x422_thb_694916.jpg;Wśród digitalizowanych zbiorów Biblioteki Kórnickiej znajdują się również dwa średniowieczne brewiarze. Tutaj widzimy karty brewiarza rękopiśmiennego, tzw. godzinek (rozm. 130,50x90,50 mm) z XIV wieku, sporządzonego na grubym pergaminie, oprawnego najpewniej w XV wieku w deski i popielatą skórę, pochodzącego z terenu pogranicza polsko-czeskiego. Pismo to minuskuła gotycka najpewniej z przełomu XIV/XV wieku. Dopiski na marginesach są późniejsze (nawet XVI i XVII wiek). Wielokolorowe inicjały łączą się z dekoracjami o motywach roślinnych.@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/BKgaleria/3BK26.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/3BK26_300x434_thb_523479.jpg;Klasycznie brewiarz rozpoczyna się kalendarzem liturgicznym, w którym święta konsekwentnie zaznaczono kolorem czerwonym. Najwięcej dni świątecznych charakterystyczne jest dla diecezji praskiej i ołomunieckiej, stąd sugestia o pochodzeniu rękopisu z pogranicza czesko-polskiego.@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/BKgaleria/4BK30a.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/4BK30a_300x414_thb_746462.jpg;Drugim tego typu niezwykle cennym zabytkiem jest przepięknie barwiony, misternie zdobiony brewiarz rękopiśmienny spisany na miękkim, gładzonym obustronnie pergaminie. Rękopis pochodzi z XV wieku, oprawiony został wtórnie w wieku XIX w deski i ciemnobrązową skórę. Kalendarz otwierający modlitewnik sporządzony w języku francuskim wskazuje na powstanie godzinek w Paryżu, natomiast jakość rękopisu znamionuje dobrą szkołę jego twórców.@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/BKgaleria/5BK30.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/5BK30_300x447_thb_707549.jpg;Dominuje ręka jednego pisarza z charakterystyczną minuskułą gotycką w odmianie tekstury. Godzinki pięknie zdobione na marginesach drobnymi floraturami, dodatkowo wiele drobnych inicjałów w różnych kolorach z dominujących czerwonym, niebieskim, białym z wprowadzonymi obficie złoceniami. To cenny rękopis sprowadzony do Biblioteki Kórnickiej przez Tytusa Działyńskiego. Określenie jego pełnej proweniencji wymaga jeszcze badań.@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/BKgaleria/6BK1.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/6BK1_300x441_thb_886535.jpg;Warto też zwrócić uwagę na trzy najstarsze Biblie rękopiśmienne ze zbiorów Biblioteki Kórnickiej. Tutaj widzimy karty pierwszej z nich, rękopiśmiennej Biblii pochodzącej z XIV wieku (rozm. 280x190 mm), sporządzonej na pergaminie oprawnej w deski i skórę z XVI wieku. Pismo zostało zebrane w dwie kolumny. To drobna minuskuła gotycka, cysterska spisana kilkoma rękami. Marginesy oraz interlinie obfitują w liczne glosy z XIV, a zwłaszcza z XV wieku.@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/BKgaleria/7BK1a.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/7BK1a_300x414_thb_898162.jpg;Pismo Święte zdobione jest licznymi, pięknymi, filigranowymi inicjałami z wąsami i wypustkami – dominują kolory czerwony i niebieski. Zygmunt Celichowski – jeden z pierwszych kórnickich bibliotekarzy działający jeszcze u boku Jana Działyńskiego i Władysława Zamoyskiego, ostatnich prywatnych właścicieli Zamku w Kórniku nadał mu sygnaturę I.A.1, umieszczając go tym samym na czele rękopisów kórnickich. Hrabia Tytus Działyński sprowadził Biblię do swojej biblioteki od cystersów z Wągrowca. Sam rękopis powstał zapewne wśród braci zamieszkujących klasztor w Łeknie ufundowany przez możnowładcę Zbyluta jeszcze w 1153 roku.@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/BKgaleria/8BK3a.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/8BK3a_300x370_thb_1042463.jpg;Karty kolejnej rękopiśmiennej Biblii spisanej na pergaminie pochodzą z XIII wieku (rozm. 220,50x160 mm). W przypadku tej księgi niezwykle interesująca jest ogromna różnorodność rodzajów rąk pisarskich, które nad nią pracowały. Amatorzy kaligrafii i paleografii znajdą tu obok przepięknej, drobnej minuskuły gotyckiej tzw. perłkowej również kursywę gotycką oraz znacznie późniejsze czytelne pismo książkowe. Kodeks spisany został też w różnych układach – natrafimy na treści przedstawione zarówno w dwóch jak i w czterech kolumnach. Zdobne inicjały, głównie w kolorach czerwieni, niebieskiego i żółci – bogate w ozdoby geometryczne i motywy roślinne.@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/BKgaleria/9BK3.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/9BK3_300x416_thb_1156875.jpg;Glosy spisane na marginesach w XIV i XV wieku zawierają poza łaciną również słowa w językach niemieckim i polskim. Glosator stosował również podkreślenia znamionujące ważność tekstu w postaci rysowanych rąk wskazujących na istotny element. Rękopis pochodzi z Biblioteki Wiślickiej (Bibliotheca Vicariorum Visliciensium), której najcenniejsze zbiory przez Bibliotekę Cesarską w Petersburgu trafiły do Biblioteki Narodowej, a część znajduje się obecnie w Bibliotece Jagiellońskiej. W jaki sposób w posiadanie tej XIII-wiecznej Biblii wszedł Tytus Działyński do dziś pozostaje nierozwiązaną zagadką.@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/BKgaleria/10BK2.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/10BK2_300x421_thb_747771.jpg;Karty tej średniowiecznej, pochodzącej z XIII wieku Biblii zostały spisane na doskonale wyprawionym, cieniutkim, eleganckim pergaminie włoskim lub francuskim (280x190,5 mm). Zostały oprawione w tekturę pokrytą pergaminem, pochodzącą z antyfonarza lub mszału. Pismo Święte spisane jest w języku łacińskim – w tłumaczeniu Hieronima ze Strydonu (tzw. Wulgata – czyli przekład powszechny, popularny). Sam tekst spisany kodeksowo w dwóch kolumnach, pismo i glosy spisane drobną minuskułą gotycką, pochodzącą z połowy XIII wieku. Rękopis niewątpliwie spisywało kilka osób, a same glosy są często naniesione później, głównie w XIV wieku. Inicjały kolorowe (głównie niebieskie i czerwone), bogate we floratury. Sam rękopis sprowadzony do Biblioteki Kórnickiej przez Tytusa Działyńskiego z cysterskiego klasztoru w Byszewie (przeniesionym następnie do Koronowa).@https://histmag.org/grafika/2020_articles/oznaczenia.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbs/oznaczenia_600x202_thb_48518.jpg;Materiał został opublikowany dzięki wsparciu Unii Europejskiej.

Średniowieczna duchowość w rękopisach Biblioteki Kórnickiej już wkrótce dostępna dla wszystkich! [galeria]