W USA odkryto nowy gatunek dinozaura. To Lokiceratops
Zobacz także:
Lokiceratops miał być roślinożernym dinozaurem, żyjącym ok. 78 milionów lat temu na bagnistych terenach znajdujących się na terenie dzisiejszej Montany, w formacji geologicznej Judith River. Prawdopodobnie należy do rodziny Ceratopsów. Początkowo określono go mianem EMK 0012. Dlaczego jednak to tak wyjątkowe odkrycie? Na podstawie kości znalezionych w pobliżu amerykańsko-kanadyjskiej granicy naukowcy ustalili, że dinozaur ten był zdecydowanie większy od innych. Różnica wynosi nawet 20 procent. Długość dinozaura bowiem przekraczała 6,5 metra, a jego waga to niemal 5 ton. Co więcej, to też największe szczątki, jakie znaleziono w Ameryce Północnej. Dodatkowo Duńskie Muzeum Ewolucji poinformowało, że czaszka wspomnianego Lokiceratopsa jest największą czaszką dinozaura odkrytą na Ziemi.
Ten rogaty dinozaur, jak określił go Andrey Atuchin, ilustrator naukowy specjalizujący się w historii naturalnej i paleontologii, miał charakterystyczne poroże na głowie i kryzie. Element ten wpłynął na wybranie nazwy dla nowego okazu. Nawiązuje ona do nordyckiego Lokiego, boga ognia, oszustwa i psot. Paleontolodzy, będący autorami artykułu naukowego opisującego odkrycie (opublikowanego 20 czerwca 2024 roku), wskazali, że jego nazwę można tłumaczyć jako: "rogata twarz Lokiego, która wygląda jak karibu”.
Co więcej, był bajecznie kolorowy, co stanowiło jego atut w zalotach. Dinozaur miał być spokrewniony Medusaceratopsem i Albertaceratopsem.
Należy zaznaczyć, że szczątki dinozaura odnalazł Mark Eatman kilka lat temu. Jak wskazano w artykule paleontologów, odkrycie to miało miejsce późną wiosną 2019 roku na prywatnym terenie rancza Wolery w Kennedy Coulee. Następnie zostały przewiezione do Danii, do Evolutionsmuseet w Knuthenborg, gdzie od 2021 roku dostępne są dla badaczy. Natomiast odlewy EMK 0012 są przechowywane jako UMNH VP C-991 w Muzeum Historii Naturalnej w Utah w Salt Lake City w stanie Utah w USA oraz jako ROM 88670 w Royal Ontario Museum w Toronto w Kanadzie. Z kolei trójwymiarową rekonstrukcją czaszki zajmowali się Mark Loewen, Joseph Sertich, Savhannah Carpenter i Brock Sisson.
