Zbrodnie wojenne Wehrmachtu [Fragmenty książek Wydawnictwa IPN]
Jak pisze Róża Bednorz: „Konwencje genewskie opracowane zostały w oparciu o wcześniejsze umowy międzynarodowe dotyczące zasad prowadzenia wojny i opieki nad jeńcami, a mianowicie dwie konwencje haskie z lat 1899 i 1907 oraz dwie genewskie z lat 1864 i 1906. Konwencja genewska z 1929 r. była dopełnieniem dotychczasowych ujęć prawnych związanych z sytuacją i losem jeńców wojennych”. W myśl zapisów konwencji genewskiej jeńcy wojenni mieli być traktowani humanitarnie. Zarówno postanowienia konwencji haskiej, jak i konwencji genewskiej były obowiązujące dla Rzeszy Niemieckiej. Niemieckie władze wojskowe formalnie wydały przepisy, które zabraniały przestępczych praktyk na polu walki, a dowódcy przed rozpoczęciem działań wojennych otrzymali do zapoznania się druk służbowy zawierający zapisy konwencji genewskiej.
Co więcej, integralną częścią książeczki żołdu żołnierza niemieckiego (Soldbuch) było dziesięć przykazań niemieckiego żołnierza (10 Gebote für die Kriegsführung des deutschen Soldaten), które umieszczono na wewnętrznej stronie okładki i które nakazywały honorowy i humanitarny sposób prowadzenia działań wojennych. Przykazania te były również drukowane w prasie wojskowej w trakcie kampanii 1939 r.
