Jak rozwijał się Związek Sokołów Polskich w Ameryce? [Fragmenty książek Wydawnictwa IPN]
W drugiej połowie XIX w. rozpoczął się intensywny napływ ludności polskiej do Stanów Zjednoczonych w celach zarobkowych. O ile w 1870 r. w Ameryce mieszkało 50 000 osób pochodzących z różnych terenów Polski, to dwadzieścia lat później ich liczba wynosiła już 1 000 000, a w 1910 r. – trzy razy więcej. Polscy osadnicy zamieszkiwali głównie w trzech najbardziej uprzemysłowionych stanach, czyli w Pensylwanii, Nowym Jorku i Illinois. Narastała wśród nich chęć zachowania więzi ze współrodakami i krzepła koncepcja podjęcia akcji na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości. Jedną z organizacji, która miała odegrać w tym dużą rolę, było sokolstwo. Jego ideę stanowiło działanie na rzecz pobudzania postaw obywatelskich i narodowych oraz ducha bojowego poprzez wzmacnianie tężyzny fizycznej jego członków, działalność paramilitarna i niepodległościowa. Wzorcem do powstania organizacji za oceanem stało się działające w Galicji Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, którego pierwsze gniazdo powstało 7 lutego 1867 r. we Lwowie.
