Londyńska wielka zaraza – kolejny przykład „czarnej śmierci”
Zobacz też: Badania genetyczne zdradziły przyczynę dżumy Justyniana
Zbieranie ciał zmarłych w czasie londyńskiej zarazy (domena publiczna). Choć zaraza, która wystąpiła w Londynie i okolicach w połowie XVII wieku nie mogła się równać zasięgiem występowania i czasem trwania z dżumą Justyniana czy średniowieczną „czarną śmiercią”, została nazwana „wielką” jako ostatnia powszechna katastrofa na Wyspach. Mimo różnic, wszystkie te epidemie mają jednak istotną wspólną cechę – bakterię odpowiedzialną za ich wystąpienie.
Odkrycie jest wynikiem badań prowadzonych od roku na szkieletach znalezionych w masowym grobie New Churchyard wydobytym przez Museum of London Archeology podczas budowy nowej stacji kolejowej na Liverpool Street w 2015 roku. Co ciekawe, jak zaznacza profesor Vanessa Harding, wykopalisko jest przykładem zachowania porządku i kontroli nad pochówkami w czasie epidemii – w tym przypadku, inaczej niż w powszechnym wyobrażeniu o „dołach zarazy”, ciała pochowane były w trumnach starannie ułożonych na sobie.
Mogiłę, na podstawie fragmentów ceramiki oraz uchwytów trumien, datuje się na lata 1650-1670. Próbki szkieletów dwudziestu osób zostały zbadane pod kątem występowania patogenu Yersinia pestis – w pięciu przypadkach badani narażeni byli na niego przed śmiercią.
DNA pogrzebane przez stulecia pod ziemią ma niewielką szansę przetrwania. Pomimo tego, niemieckim naukowcom udało się wyodrębnić je z zębów pobranych od szkieletów. Szkliwo posłużyło jako kapsuła ochronna, która zachowała kod genetyczny bakterii obecny w krwiobiegu ofiary w czasie śmierci. Paleopatolodzy molekularni próbują teraz ustalić sekwencję pełnego genomu DNA patogenu. Mają nadzieję, że uda się porównać zarazę z 1665 roku do czarnej śmierci z XIV wieku, co pozwoliłoby bardziej zrozumieć ewolucję i rozprzestrzenianie się choroby. Ważne jest także znalezienie odpowiedzi na pytania: dlaczego choroba objawiała się w tak wielu różnych wersjach oraz czy inne patogeny miały znaczący wkład w owe epidemie?
Źródło: archaeologynewsnetwork.blogspot.com
Redakcja: Tomasz Leszkowicz
