[GALLERY]https://histmag.org/grafika/2016_articles/prezydenci/johnson.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/johnson_451x600_thb_78266.jpg;*Miejsce 10: Lyndon B. Johnson (demokrata, 1963-1969).* Jako wiceprezydent został prezydentem USA po zabójstwie Johna F. Kennedy'ego 22 listopada 1963 roku. Rok później wygrał wybory, uzyskując najwyższy odsetek głosów w historii elekcji prezydenckich (61%). Zasłynął programem budowy „Wielkiego Społeczeństwa”, opartego o równouprawnienie ludności czarnej i białej czy reformy w edukacji i dostępie do opieki medycznej, tworząc tym samym współczesny amerykański system pomocy socjalnej. Czas jego prezydentury to jednak również czas większego zaangażowania w wojnę w Wietnamie oraz niepokojów społecznych na tle rasistowskim. Nie ubiegał się o drugą kadencję, zmarł w 1973 roku.@https://histmag.org/grafika/2016_articles/prezydenci/nixon.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/nixon_479x600_thb_105701.jpg;*Miejsce 9: Richard Nixon (republikanin, 1969-1974).* Były wiceprezydent w czasach Dwighta Eisenhowera oraz kandydat na prezydenta w 1960 roku. Czas jego prezydentury to próby radzenia sobie z problemami wewnętrznymi oraz sukcesy na arenie międzynarodowej – nawiązanie stosunków dyplomatycznych z Chinami Mao Tse-Tunga, zakończenie wojny w Wietnamie czy ocieplenie relacji z ZSRR i rozpoczęcie epoki _détente_, czyli odprężenia w zimnej wojnie. Prawą ręką Nixona w sprawach międzynarodowych został Henry Kissinger. Na prezydenturze tej cieniem położyła się jednak afera Watergate (próba nielegalnego skompromitowania Partii Demokratycznej), która doprowadziła do rezygnacji Nixona z Białego Domu. Jego miejsce zajął wiceprezydent Gerald Ford. Zmarł w 1994 roku.@https://histmag.org/grafika/2016_articles/prezydenci/truman.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/truman_474x600_thb_84316.jpg;*Miejsce 8: Harry Truman (demokrata, 1945-1953).* 20 stycznia 1945 roku został wiceprezydentem Franklina Delano Roosevelta, a już 12 kwietnia objął prezydenturę po jego śmierci. Jego dokonania zapisały się przede wszystkim w obszarze polityki międzynarodowej. Jako prezydent USA kształtował światowy ład po II wojnie światowej, wcześniej podejmując decyzje o zrzuceniu bomb atomowych na Hiroszimę i Nagasaki. Był autorem tzw. doktryny Trumana, zakładającej pomoc Stanów Zjednoczonych dla państw, które opierają się agresji komunizmu. Jego sekretarz stanu George Marshall był autorem planu pomocy gospodarczej dla krajów zniszczonych w czasie wojny. Truman przeciwstawił się też inwazji Korei Północnej na Koreę Południową, wysyłając do Azji amerykańskie wojska pod egidą ONZ (której powstanie kilka lat wcześniej gorąco popierał). Zmarł w 1972 roku.@https://histmag.org/grafika/2016_articles/prezydenci/clinton.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/clinton_417x600_thb_51291.jpg;*Miejsce 7: Bill Clinton (demokrata, 1993-2001).* Jego prezydentura przypadła na okres konsumpcji przez Stany Zjednoczone sytuacji, w której po upadku ZSRR stały się one jedynym światowym supermocarstwem. Prowadząc kampanię pod hasłem „Gospodarka, głupcze”, jako prezydent przyczynił się do boomu gospodarczego lat 90. Podejmował także próby reform społecznych, zwłaszcza w obszarze ubezpieczeń medycznych. Lata gdy mieszkał w Białym Domu, to okres wzmacniania pozycji USA na świecie, ale również zaangażowania wojsk amerykańskich w byłej Jugosławii (bombardowania w czasie kryzysu kosowskiego) oraz Somalii. Clinton otarł się także o impeachment (odwołanie z funkcji prezydenta) z powodu skandali obyczajowych (romans z Moniką Lewinsky) i składania w tej sprawie fałszywych zeznań.@https://histmag.org/grafika/2016_articles/prezydenci/eisenhower.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/eisenhower_475x600_thb_80157.jpg;*Miejsce 6: Dwight Eisenhower (republikanin, 1953-1961).* Bohater wojenny, głównodowodzący sił alianckich w Europie w czasie II wojny światowej, znany jako „Ike”, był kuszony wizją prezydentury przez obydwie amerykańskie partie polityczne. Ostatecznie postawił na republikanów. Jako przywódca USA wykorzystał odwilż w ZSRR do zakończenia wojny w Korei. Był jednak zwolennikiem twardego kursu wobec komunizmu i rozwijania programu zbrojeniowego, co było związane z ponowną intensyfikacją zimnej wojny po ustabilizowaniu rządów Chruszczowa. W polityce wewnętrznej Eisenhower zasłynął także federalnym programem budowy autostrad. Zmarł w 1969 roku.@https://histmag.org/grafika/2016_articles/prezydenci/wilson.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/wilson_397x600_thb_124469.jpg;*Miejsce 5: Thomas Woodrow Wilson (demokrata, 1913-1921).* Najbardziej znany ze swojego zaangażowania w politykę międzynarodową, przełamującego amerykański izolacjonizm. To on wypowiedział w 1917 roku wojnę Niemcom i stanął po stronie Wielkiej Brytanii i Francji w toczącej się I wojnie światowej. W swoim planie pokojowym uwzględniał odzyskanie niepodległości przez Polskę. Zaangażował się w prace nad traktatem wersalskim oraz powstanie Ligi Narodów, ostatecznie jednak Kongres nie wyraził zgody na ratyfikację ustaleń pokojowych. W 1919 roku Thomas W. Wilson otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla. W czasach jego prezydentury doszło też do interwencji amerykańskiej na Dominikanie (1916 rok). Był też zaangażowany w realizowany od początku wieku program reform społecznych, przyczynił się do zagwarantowania prawa do zrzeszania się obywateli i strajku. Zmarł w 1924 roku.@https://histmag.org/grafika/2016_articles/prezydenci/kennedy.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/kennedy_474x600_thb_138604.jpg;*Miejsce 4: John Fitzgerald Kennedy (demokrata, 1961-1963).* Był przedstawicielem znanego amerykańskiego rodu politycznego, synem Josepha, w latach 1938-1940 ambasadora w Londynie i zwolennika polityki izolacjonizmu. John F. Kennedy w czasie wojny zasłynął jako oficer marynarki, który po zatonięciu swojego okrętu pomógł członkom załogi uratować życie. Był jak do tej pory jedynym katolickim prezydentem USA. Jego żoną była dziennikarka Jacqueline Lee Bouvier, JFK znany był jednak ze swoich romansów. Jako prezydent wykazał się zdecydowaniem w polityce wobec komunizmu, zwłaszcza względem Kuby – w 1961 roku CIA przeprowadziło próbę obalenia reżimu Castro (inwazja w Zatoce Świń), a jesienią 1962 roku zdecydowana postawa prezydenta w czasie kryzysu kubańskiego uniemożliwiła ZSRR montaż rakiet z głowicami atomowymi na wyspie. Kennedy wspierał rozwój NASA, inicjując program lotu na Księżyc. Stworzył też Korpus Pokoju – agencję zajmująca się pomocą humanitarną na świecie. Zginął w zamachu w Dallas 22 listopada 1963 roku – jego śmierć do dzisiaj budzi kontrowersje i spory wokół teorii spiskowych.@https://histmag.org/grafika/2016_articles/prezydenci/troosevelt.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/troosevelt_400x600_thb_124108.jpg;*Miejsce 3: Theodore Roosevelt (republikanin, 1901-1909).* Jako wiceprezydent został prezydentem po śmierci Williama McKinleya, zabitego 14 września 1901 roku przez anarchistę polskiego pochodzenia Leona Czolgosza. W polityce wewnętrznej był zwolennikiem progresywnych reform, m.in. skierowanych przeciwko monopolom oraz nastawionych na łagodzenie negatywnych skutków industrializacji i rozwoju kapitalizmu. W polityce międzynarodowej był zwolennikiem aktywności i pokazywania siły – wspierał rozwój marynarki wojennej, ogłosił tzw. uzupełnienie doktryny Monroe'ego, która ogłaszała prawo USA do interwencji w krajach zachodniej półkuli, które charakteryzują się „systematyczną złą wolą i nieudolnością prowadzącą do rozluźnienia więzów z cywilizowanym społeczeństwem” (tzw. doktryna grubej pałki). Był zaangażowany m.in. w mediację pokojową między Rosją a Japonią po wojnie lat 1904-1905. Za swoją działalność na rzecz pokoju w 1906 roku otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla. W 1913 roku ponownie wystartował w wyborach prezydenckich jako kandydat Partii Postępowej, szkodząc swojemu byłemu współpracownikowi i następcy, kandydatowi republikanów Williamowi Taftowi. Zmarł w 1919 roku.@https://histmag.org/grafika/2016_articles/prezydenci/fdroosevelt.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/fdroosevelt_417x600_thb_125681.jpg;*Miejsce 2: Franklin Delano Roosevelt (demokrata, 1933-1945).* Kuzyn Theodore'a, był współpracownikiem Thomasa W. Wilsona. W 1921 roku w wyniku ataku polio utracił władzę w nogach, którą udało mu się częściowo odzyskać dzięki rehabilitacji. Jako gubernator stanu Nowy Jork zaangażował się w walkę z wielkim kryzysem gospodarczym. Pokonawszy prezydenta Hoovera w 1933 roku, rozpoczął realizację programu Nowego Ładu (New Deal), który miał wyprowadzić USA z kryzysu gospodarczego przez federalne programy inwestycyjne oraz pomoc społeczną. Chociaż program osiągnął umiarkowane sukcesy i był krytykowany zarówno przez lewicę jak i prawicę, wpłynął znacząco na morale społeczeństwa amerykańskiego, kładąc podwaliny pod jego późniejszy dobrobyt. W 1933 roku doprowadził do zniesienia prohibicji. W polityce zagranicznej był zwolennikiem zaangażowania USA w sprawy światowe, odchodził od polityki imperialnej i był przychylny ZSRR (nawiązując stosunki dyplomatyczne z Moskwą). Sprzeciwiał się Japonii, a w czasie II wojny światowej  nawiązał współpracę z Wielką Brytanią, wspomagając ją najpierw gospodarczo, a od grudnia 1941 roku angażując się nie tylko w wojnę w Azji, ale również w Europie. W 1941 roku złamał konwenans konstytucyjny ograniczający liczbę kadencji prezydenckich do dwóch – ostatecznie wygrał wybory czterokrotnie. Zmarł 12 kwietnia 1945 roku, niedługo przed zakończeniem wojny w Europie.@https://histmag.org/grafika/2016_articles/prezydenci/reagan.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/reagan_600x468_thb_91841.jpg;*Miejsce 1: Ronald Reagan (republikanin, 1981-1989).* Pierwsze miejsce w rankingu najwybitniejszych prezydentów USA w XX wieku według czytelników Histmag.org zajął Ronald Reagan, co nie dziwi, zważywszy na wyrazistość tego polityka i jego związki z Polską. Ten były aktor i gubernator Kalifornii stał się w latach 80., obok premier Wielkiej Brytanii Margaret Thatcher, ikoną konserwatywno-liberalnego zwrotu w polityce światowej. Był zwolennikiem neoliberalizmu, a tzw. reagonomika opierała się na zwiększaniu roli wolnego rynku, ograniczaniu wydatków socjalnych i obniżaniu podatków, prywatyzacji, walce ze związkami zawodowymi oraz zwiększaniem znaczenia sektora finansowego. Jednocześnie, epoka Reagana to okres wzrostu amerykańskiego długu publicznego. W polityce zagranicznej podstawą działania prezydenta był antykomunizm i walka z „imperium zła”, czyli Związkiem Radzieckim. Poprzez zaostrzenie zimnej wojny i nowy wyścig zbrojeń doprowadził do pogłębienia kryzysu gospodarczego w ZSRR, który doprowadził do upadku tego państwa. Reagan opierał swoją politykę na powstrzymywaniu komunizmu i wspieraniu sił antykomunistycznych. Po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego wprowadził sankcje gospodarcze wobec PRL i wspierał „Solidarność”. Zmarł w 2004 roku.

[GALLERY]https://histmag.org/grafika/2016_articles/prezydenci/johnson.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/johnson_451x600_thb_78266.jpg; Miejsce 10: Lyndon B. Johnson (demokrata, 1963-1969). Jako wiceprezydent został prezydentem USA po zabójstwie Johna F. Kennedy'ego 22 listopada 1963 roku. Rok później wygrał wybory, uzyskując najwyższy odsetek głosów w historii elekcji prezydenckich (61%). Zasłynął programem budowy „Wielkiego Społeczeństwa”, opartego o równouprawnienie ludności czarnej i białej czy reformy w edukacji i dostępie do opieki medycznej, tworząc tym samym współczesny amerykański system pomocy socjalnej. Czas jego prezydentury to jednak również czas większego zaangażowania w wojnę w Wietnamie oraz niepokojów społecznych na tle rasistowskim. Nie ubiegał się o drugą kadencję, zmarł w 1973 roku.@https://histmag.org/grafika/2016_articles/prezydenci/nixon.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/nixon_479x600_thb_105701.jpg; Miejsce 9: Richard Nixon (republikanin, 1969-1974). Były wiceprezydent w czasach Dwighta Eisenhowera oraz kandydat na prezydenta w 1960 roku. Czas jego prezydentury to próby radzenia sobie z problemami wewnętrznymi oraz sukcesy na arenie międzynarodowej – nawiązanie stosunków dyplomatycznych z Chinami Mao Tse-Tunga, zakończenie wojny w Wietnamie czy ocieplenie relacji z ZSRR i rozpoczęcie epoki détente, czyli odprężenia w zimnej wojnie. Prawą ręką Nixona w sprawach międzynarodowych został Henry Kissinger. Na prezydenturze tej cieniem położyła się jednak afera Watergate (próba nielegalnego skompromitowania Partii Demokratycznej), która doprowadziła do rezygnacji Nixona z Białego Domu. Jego miejsce zajął wiceprezydent Gerald Ford. Zmarł w 1994 roku.@https://histmag.org/grafika/2016_articles/prezydenci/truman.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/truman_474x600_thb_84316.jpg; Miejsce 8: Harry Truman (demokrata, 1945-1953). 20 stycznia 1945 roku został wiceprezydentem Franklina Delano Roosevelta, a już 12 kwietnia objął prezydenturę po jego śmierci. Jego dokonania zapisały się przede wszystkim w obszarze polityki międzynarodowej. Jako prezydent USA kształtował światowy ład po II wojnie światowej, wcześniej podejmując decyzje o zrzuceniu bomb atomowych na Hiroszimę i Nagasaki. Był autorem tzw. doktryny Trumana, zakładającej pomoc Stanów Zjednoczonych dla państw, które opierają się agresji komunizmu. Jego sekretarz stanu George Marshall był autorem planu pomocy gospodarczej dla krajów zniszczonych w czasie wojny. Truman przeciwstawił się też inwazji Korei Północnej na Koreę Południową, wysyłając do Azji amerykańskie wojska pod egidą ONZ (której powstanie kilka lat wcześniej gorąco popierał). Zmarł w 1972 roku.@https://histmag.org/grafika/2016_articles/prezydenci/clinton.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/clinton_417x600_thb_51291.jpg; Miejsce 7: Bill Clinton (demokrata, 1993-2001). Jego prezydentura przypadła na okres konsumpcji przez Stany Zjednoczone sytuacji, w której po upadku ZSRR stały się one jedynym światowym supermocarstwem. Prowadząc kampanię pod hasłem „Gospodarka, głupcze”, jako prezydent przyczynił się do boomu gospodarczego lat 90. Podejmował także próby reform społecznych, zwłaszcza w obszarze ubezpieczeń medycznych. Lata gdy mieszkał w Białym Domu, to okres wzmacniania pozycji USA na świecie, ale również zaangażowania wojsk amerykańskich w byłej Jugosławii (bombardowania w czasie kryzysu kosowskiego) oraz Somalii. Clinton otarł się także o impeachment (odwołanie z funkcji prezydenta) z powodu skandali obyczajowych (romans z Moniką Lewinsky) i składania w tej sprawie fałszywych zeznań.@https://histmag.org/grafika/2016_articles/prezydenci/eisenhower.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/eisenhower_475x600_thb_80157.jpg; Miejsce 6: Dwight Eisenhower (republikanin, 1953-1961). Bohater wojenny, głównodowodzący sił alianckich w Europie w czasie II wojny światowej, znany jako „Ike”, był kuszony wizją prezydentury przez obydwie amerykańskie partie polityczne. Ostatecznie postawił na republikanów. Jako przywódca USA wykorzystał odwilż w ZSRR do zakończenia wojny w Korei. Był jednak zwolennikiem twardego kursu wobec komunizmu i rozwijania programu zbrojeniowego, co było związane z ponowną intensyfikacją zimnej wojny po ustabilizowaniu rządów Chruszczowa. W polityce wewnętrznej Eisenhower zasłynął także federalnym programem budowy autostrad. Zmarł w 1969 roku.@https://histmag.org/grafika/2016_articles/prezydenci/wilson.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/wilson_397x600_thb_124469.jpg; Miejsce 5: Thomas Woodrow Wilson (demokrata, 1913-1921). Najbardziej znany ze swojego zaangażowania w politykę międzynarodową, przełamującego amerykański izolacjonizm. To on wypowiedział w 1917 roku wojnę Niemcom i stanął po stronie Wielkiej Brytanii i Francji w toczącej się I wojnie światowej. W swoim planie pokojowym uwzględniał odzyskanie niepodległości przez Polskę. Zaangażował się w prace nad traktatem wersalskim oraz powstanie Ligi Narodów, ostatecznie jednak Kongres nie wyraził zgody na ratyfikację ustaleń pokojowych. W 1919 roku Thomas W. Wilson otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla. W czasach jego prezydentury doszło też do interwencji amerykańskiej na Dominikanie (1916 rok). Był też zaangażowany w realizowany od początku wieku program reform społecznych, przyczynił się do zagwarantowania prawa do zrzeszania się obywateli i strajku. Zmarł w 1924 roku.@https://histmag.org/grafika/2016_articles/prezydenci/kennedy.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/kennedy_474x600_thb_138604.jpg; Miejsce 4: John Fitzgerald Kennedy (demokrata, 1961-1963). Był przedstawicielem znanego amerykańskiego rodu politycznego, synem Josepha, w latach 1938-1940 ambasadora w Londynie i zwolennika polityki izolacjonizmu. John F. Kennedy w czasie wojny zasłynął jako oficer marynarki, który po zatonięciu swojego okrętu pomógł członkom załogi uratować życie. Był jak do tej pory jedynym katolickim prezydentem USA. Jego żoną była dziennikarka Jacqueline Lee Bouvier, JFK znany był jednak ze swoich romansów. Jako prezydent wykazał się zdecydowaniem w polityce wobec komunizmu, zwłaszcza względem Kuby – w 1961 roku CIA przeprowadziło próbę obalenia reżimu Castro (inwazja w Zatoce Świń), a jesienią 1962 roku zdecydowana postawa prezydenta w czasie kryzysu kubańskiego uniemożliwiła ZSRR montaż rakiet z głowicami atomowymi na wyspie. Kennedy wspierał rozwój NASA, inicjując program lotu na Księżyc. Stworzył też Korpus Pokoju – agencję zajmująca się pomocą humanitarną na świecie. Zginął w zamachu w Dallas 22 listopada 1963 roku – jego śmierć do dzisiaj budzi kontrowersje i spory wokół teorii spiskowych.@https://histmag.org/grafika/2016_articles/prezydenci/troosevelt.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/troosevelt_400x600_thb_124108.jpg; Miejsce 3: Theodore Roosevelt (republikanin, 1901-1909). Jako wiceprezydent został prezydentem po śmierci Williama McKinleya, zabitego 14 września 1901 roku przez anarchistę polskiego pochodzenia Leona Czolgosza. W polityce wewnętrznej był zwolennikiem progresywnych reform, m.in. skierowanych przeciwko monopolom oraz nastawionych na łagodzenie negatywnych skutków industrializacji i rozwoju kapitalizmu. W polityce międzynarodowej był zwolennikiem aktywności i pokazywania siły – wspierał rozwój marynarki wojennej, ogłosił tzw. uzupełnienie doktryny Monroe'ego, która ogłaszała prawo USA do interwencji w krajach zachodniej półkuli, które charakteryzują się „systematyczną złą wolą i nieudolnością prowadzącą do rozluźnienia więzów z cywilizowanym społeczeństwem” (tzw. doktryna grubej pałki). Był zaangażowany m.in. w mediację pokojową między Rosją a Japonią po wojnie lat 1904-1905. Za swoją działalność na rzecz pokoju w 1906 roku otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla. W 1913 roku ponownie wystartował w wyborach prezydenckich jako kandydat Partii Postępowej, szkodząc swojemu byłemu współpracownikowi i następcy, kandydatowi republikanów Williamowi Taftowi. Zmarł w 1919 roku.@https://histmag.org/grafika/2016_articles/prezydenci/fdroosevelt.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/fdroosevelt_417x600_thb_125681.jpg; Miejsce 2: Franklin Delano Roosevelt (demokrata, 1933-1945). Kuzyn Theodore'a, był współpracownikiem Thomasa W. Wilsona. W 1921 roku w wyniku ataku polio utracił władzę w nogach, którą udało mu się częściowo odzyskać dzięki rehabilitacji. Jako gubernator stanu Nowy Jork zaangażował się w walkę z wielkim kryzysem gospodarczym. Pokonawszy prezydenta Hoovera w 1933 roku, rozpoczął realizację programu Nowego Ładu (New Deal), który miał wyprowadzić USA z kryzysu gospodarczego przez federalne programy inwestycyjne oraz pomoc społeczną. Chociaż program osiągnął umiarkowane sukcesy i był krytykowany zarówno przez lewicę jak i prawicę, wpłynął znacząco na morale społeczeństwa amerykańskiego, kładąc podwaliny pod jego późniejszy dobrobyt. W 1933 roku doprowadził do zniesienia prohibicji. W polityce zagranicznej był zwolennikiem zaangażowania USA w sprawy światowe, odchodził od polityki imperialnej i był przychylny ZSRR (nawiązując stosunki dyplomatyczne z Moskwą). Sprzeciwiał się Japonii, a w czasie II wojny światowej nawiązał współpracę z Wielką Brytanią, wspomagając ją najpierw gospodarczo, a od grudnia 1941 roku angażując się nie tylko w wojnę w Azji, ale również w Europie. W 1941 roku złamał konwenans konstytucyjny ograniczający liczbę kadencji prezydenckich do dwóch – ostatecznie wygrał wybory czterokrotnie. Zmarł 12 kwietnia 1945 roku, niedługo przed zakończeniem wojny w Europie.@https://histmag.org/grafika/2016_articles/prezydenci/reagan.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/reagan_600x468_thb_91841.jpg; Miejsce 1: Ronald Reagan (republikanin, 1981-1989). Pierwsze miejsce w rankingu najwybitniejszych prezydentów USA w XX wieku według czytelników Histmag.org zajął Ronald Reagan, co nie dziwi, zważywszy na wyrazistość tego polityka i jego związki z Polską. Ten były aktor i gubernator Kalifornii stał się w latach 80., obok premier Wielkiej Brytanii Margaret Thatcher, ikoną konserwatywno-liberalnego zwrotu w polityce światowej. Był zwolennikiem neoliberalizmu, a tzw. reagonomika opierała się na zwiększaniu roli wolnego rynku, ograniczaniu wydatków socjalnych i obniżaniu podatków, prywatyzacji, walce ze związkami zawodowymi oraz zwiększaniem znaczenia sektora finansowego. Jednocześnie, epoka Reagana to okres wzrostu amerykańskiego długu publicznego. W polityce zagranicznej podstawą działania prezydenta był antykomunizm i walka z „imperium zła”, czyli Związkiem Radzieckim. Poprzez zaostrzenie zimnej wojny i nowy wyścig zbrojeń doprowadził do pogłębienia kryzysu gospodarczego w ZSRR, który doprowadził do upadku tego państwa. Reagan opierał swoją politykę na powstrzymywaniu komunizmu i wspieraniu sił antykomunistycznych. Po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego wprowadził sankcje gospodarcze wobec PRL i wspierał „Solidarność”. Zmarł w 2004 roku.

Najwybitniejsi prezydenci USA w XX wieku – ranking czytelników Histmag.org