Operacja „Totalize” – Debiut 1 Dywizji Maczka [Fragmenty książek Wydawnictwa IPN]
6 sierpnia 1944 r. 1 Dywizizja Pancerna została włączona w skład II Korpusu gen. Guya Simondsa, będącego częścią 1 Armii kanadyjskiej gen. Henry'ego Crerara. W skład tego korpusu wchodziły również kanadyjskie 2 i 3 Dywizije Piechoty, kanadyjska 4 Dywizja Pancerna oraz szkocka 51 Dywizja Górska. Tak oto zaczęło się polsko-kanadyjskie braterstwo broni, choć początkowo natura Polaków z pewnością wydała się Kanadyjczykom nieco tajemnicza.
Kolejnych nowo przybyłych – czytamy w jednej z kanadyjskich publikacji historycznych – 1 Polską Dywizję Pancerną, otaczała inna aura. Ogoleni, milczący i pozbawieni uśmiechów Polacy byli uchodźcami, którzy wiedzieli, że mogą nigdy nie wrócić do swoich domów. Tego lata Armia Krajowa – polski ruch oporu, gdy armia Stalina zbliżała się, rozpoczął powstanie w Warszawie. Wówczas Rosjanie uprzejmie zatrzymali swoje natarcie, pozwalając Wehrmachtowi zniszczyć jego odwiecznego wroga. Warszawa walczyła zaciekle, kiedy Polacy dotarli do Normandii. Jako dywizja pancerna Polacy byli tak samo niedoświadczeni jak 4 kanadyjska Dywizja Pancerna, aczkolwiek ich dowódca gen. Stanisław Maczek wygrał starcie pancerne w 1939 r. w czasie niemieckiej inwazji na Polskę. On i jego żołnierze byli dumnym nabytkiem w armii gen. Crerara.
