Poezja Pokolenia Wojennego [Fragmenty książek Wydawnictwa IPN]
Pokolenie wojenne pozostawiło po sobie ogromną spuściznę literacką. Inna rzecz, iż jego twórczość była wówczas trudno dostępna dla czytelników. Tylko jej część opublikowano w okresie wojny, w dodatku anonimowo lub pod pseudonimami w konspiracyjnych, niszowych wydawnictwach. Dzisiaj nie zawsze możemy ustalić autorstwo pewnych tekstów z tego okresu. Część spuścizny Kolumbów pozostawała w rękopisach.
Nie wszystko przetrwało wojnę. Niektóre utwory Trzebińskiego i Bojarskiego zniszczyły ich rodziny z obawy przed rewizją Gestapo, a w czasie powstania warszawskiego spłonął dziennik Gajcego. W tych samych okolicznościach całkowicie przepadł dorobek Elżbiety Krajewskiej. Ocalałą twórczość pokolenia wojennego ogłaszano i poznawano dopiero po 1945 roku, a i to trwało przez dekady. Dopiero w latach 70. wydano dzieła Trzebińskiego, ale nie wszystkie. W 1980 roku ukazały się „Pisma zebrane” Tadeusza Gajcego. Trzy lata później opublikowano wiersze i prozę Bojarskiego. Dopiero w 2003 ogłoszono całość dorobku poetyckiego Borowskiego.
