Propozycje Iskier w styczniu
Książka jest zapisem literackiej inicjacji Marka Nowakowskiego, jego pierwszych prób zostania pisarzem, odnalezienia się w środowisku warszawskich literatów, obrony niezależności pisarskiej przed wpływami cenzury, krytyków literackich i innych twórców. Autor przedstawia bogatą galerię pisarzy lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku, kolegów, przyjaciół i dalszych znajomych, ukazuje ich losy, zestawiając je ze swymi doświadczeniami pisarza zachowującego indywidualny styl i wolność wypowiedzi.
Imponująca opowieść o prawie czterechsetletniej historii wielopokoleniowej rodziny, rozsianej po całym świecie: Ameryce Północnej i Południowej, Australii, Belgii, Francji, Polsce, Włoszech. Długą listę jej członków rozpoczyna skromny rabin z Leszna, który najprawdopodobniej nawet nie przypuszczał, że jego potomkami będą w większości najwybitniejsi przedstawiciele świata sztuki, nauki i interesów, prawdziwi luminarze w swoich dziedzinach. Poznając ich dzieje, śledzimy jednocześnie wpływ, jaki mieli na życie w krajach, gdzie rzucił ich los.
Lektura książki zachęca do refleksji nad kulturą żydowską i związanym z nią trudnym procesem asymilacji, pokazuje też przemiany dokonujące się we wzajemnych relacjach i świadomości przedstawicieli różnych narodów i wyznań. Publikacja jest wzbogacona licznymi fotografiami z rodzinnego archiwum autora.
Książka wyróżniona Nagrodą Marii Ginter za najlepszą książkę wspomnieniową 2004 roku.
O autorze
Krzysztof Teodor Toeplitz (1933-2010), publicysta, krytyk filmowy, współpracownik między innymi „Nowej Kultury” (1952-1959), „Przeglądu Kulturalnego” (1959-1960), „Kultury” (1965-1969 i 1975-1981) oraz „Polityki” (od 1983). W latach 1969-1975 redaktor naczelny „Szpilek”, 1991-1992 dziennika „Nowa Europa” a od 1994 do 1998 roku „Wiadomości Kulturalnych”. W latach 1955-1958 i 1981-1987 kierownik literacki Zespołu Filmowego „Kadr” a od 1979 do 1980 roku Zespołu Filmowego „Iluzjon”. Autor scenariuszy filmowych i TV, między innymi Czterdziestolatka, sztuk teatralnych oraz książek, wśród nich Kino dla wszystkich (1964), Mieszkańcy masowej wyobraźni (1970), Zaćmienie informacyjne (1986), Najkrótsze stulecie (2000). Zdobywca licznych nagród, między innymi nagrody im. Karola Irzykowskiego za krytykę filmową (1966), Nagrody Państwowej III stopnia „za twórczość w dziedzinie felietonów literackich w prasie, radiu i telewizji”. Otrzymał także statuetkę „Gwiazda Telewizji Polskiej” wręczoną z okazji 50-lecia TVP „za scenariusze seriali telewizyjnych, programy publicystyczne o tematyce kulturalnej” (2000) oraz Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2009).
Najnowsze, uzupełnione wydanie bestsellera sprzed lat. Książka Romana Kalety to niezwykły w swym charakterze zbiór zagadek oraz ciekawostek historycznych i obyczajowych, wydobytych z wiekowych kodeksów rękopiśmiennych, czasopism i kalendarzy. Podane na kształt silva rerum, w sposób właściwy swemu gatunkowi pozbawione tematycznego i chronologicznego ładu, kreślą obraz rzeczywistości od schyłku XVI wieku po pierwsze lata wieku XX. Tytułowe „sensacje” życia codziennego, niejako podpatrzone ukradkiem, ukazują świat tamtych lat w nieznanym dotąd wymiarze. To świat ludzi z całym bogactwem ich uczuć, myśli, lęków i fascynacji.
O autorze:
Roman Kaleta (1924-1989), historyk literatury polskiej. Młodość spędził w rodzinnej miejscowości, gdzie podczas okupacji niemieckiej uczył się i pracował jako robotnik. Od początku studiów na wydziale filologii polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego brał czynny udział w rozwoju piśmiennictwa narodowego. Pierwszym opublikowanym tekstem Kalety był artykuł dotyczący gazety studenckiej, jednak rozgłos przyniosła mu recenzja powieści A. Chojeckiego pod tytułem Alkhadar. Jego teksty drukowane były na łamach Pamiętnika Literackiego oraz Zeszytów Wrocławskich. W tym czasie pełnił funkcję młodszego asystenta w Katedrze Historii Literatury Polskiej UW. Po skończeniu studiów i uzyskaniu habilitacji został kierownikiem Pracowni Historii Literatury i Edytorstwa Wieku Oświecenia IBL PAN we Wrocławiu. Ogłaszał swoje prace w czasopismach naukowych. Otrzymał nagrodę wrocławskiej prasy. Był członkiem Rzeszowskiego Towarzystwa Naukowego, Rady Naukowej IBL, Rady Naukowej Zakładu Narodowego imienia Ossolińskich. Badał poezję stanisławowską, która stanowiła główny temat jego utworów.
Na studiach aktorskich śpiewała partię Jontka z Halki, w telewizyjnym Kabarecie Starszych Panów była mistrzynią pełnych erotyki bluesów, które wykonywała charakterystycznym „omdlewającym” półszeptem. Do filmu nie miała szczęścia – bardzo późno zagrała bodaj najlepszą w swym aktorskim dorobku rolę Józefiny Polanowej (w serialu Hotel Polanów i jego goście); w autorskiej wersji Ziemi obiecanej reżyser filmu drastycznie ocenzurował jej kreację Lucy Zuckerowej. W telewizji prowokowała rodzimy magiel swoim rzekomym wyuzdaniem, za to na recitalach – też „gdzieś w Polsce” – budziła zachwyt monodramem Tabu (rola Dolores). Bolała ją własna bezdzietność, fascynowali mężczyźni. Jaka była naprawdę? O tym pisze w swej książce Dariusz Michalski, sięgając do rozmów z przyjaciółmi artystki i jej najbliższymi, do recenzji i wywiadów prasowych, do nieujawnionych publicznie faktów i wypowiedzi, do własnych notatek i spotkań z Kaliną Jędrusik.
Książka bogato ilustrowana zdjęciami prywatnymi, filmowymi, telewizyjnymi i teatralnymi.
„Napisałem tę książkę żeby przypomnieć, pokazać, udowodnić. Oczyścić z kłamstw, pomówień i zawiści obraz artystki piekielnie zdolnej, zdumiewająco wyrazistej, programowo kontrowersyjnej. Przede wszystkim niebanalnej, nietuzinkowej, niezwyczajnej. Wielowymiarowej, wielotwarzowej i wielostylowej Kaliny Jędrusik-Dygatowej. Po prostu Kaliny.”
O autorze
Dariusz Michalski, dziennikarz, publicysta muzyczny, prezenter radiowy, dawniej – telewizyjny. Miłośnik, znawca i dokumentalista rock & rolla, historyk muzyki rozrywkowej. Przez ponad ćwierć wieku autor najstarszej w Polsce rubryki muzycznej „Metronom” w dzienniku „Sztandar Młodych”. W latach 80-tych wspólnie z Ryszardem Wolańskim stworzył dla telewizji wieloodcinkowy „Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej”. Przez wiele lat współpracował z radiową Trójką, prowadząc m.in. magazyn muzyczny „Interradio”, współpracował również z Radiem Bis (m.in. cykliczna audycja „Klub czarnej płyty”).
W Iskrach wydał: Starszy Pan A. Opowieść o Jerzym Wasowskim,(2005), Powróćmy jak za dawnych lat (2007) – pierwszy tom historii polskiej muzyki rozrywkowej. a tym roku ukazał się tom drugi. Piosenka przypomni Ci... czyli Historia polskiej muzyki rozrywkowej (lata 1945–1958). Autor wielu książek poświęconych muzyce, m.in. pięciotomowej Lekkiej muzy – pierwszego w Europie kompendium muzyki rozrywkowej i show-businessu, książek o charakterze biograficznym: Lennon, Niemen o sobie, Jam jest Alina czyli Janowska story, Dookoła Wojtek, Czesław Niemen. Czy go jeszcze pamiętasz.
