Znaczenie „@” – średniowieczne korzenie symbolu
Znaczenie „@” – zobacz też Rycerz kontra ślimak. Tajemnice średniowiecznego motywu
W 1971 r. Ray Tomlinson, inżynier i programista, wysłał pierwszy w historii e-mail. Zdecydował wówczas, że znakiem oddzielającym nazwę odbiorcy od docelowego adresu będzie „@”, czyli popularna „małpa”.
"Arroba" w aragońskim dokumencie "Taula de Ariza" (domena publiczna) Dobór symbolu nie był całkiem przypadkowy, chociaż nie stoi za nim zbyt spektakularna historia. Tomlinson poszukiwał niewielkiego znaku, a przecinek czy kropka wydawały mu się nazbyt powszechne. Ostatecznie padło właśnie na „@”. Symbol ten znajdował się na wielu klawiaturach, bowiem niekiedy wykorzystywano go w księgowości jako skrót.
"Korzenie znaku „@” sięgają jednak znacznie odleglejszych czasów. W średniowieczu był to skrót od „arroba”, czyli jednostki wagi, która swoją nazwę wzięła od arabskiego „ar-rub”. Posługiwano się nią powszechnie na Półwyspie Iberyjskim, gdzie arabskie wpływy były szczególnie silne. „Arroba” oznaczała ćwiartkę – np. obciążenia, jakie unieść mogło juczne zwierzę.
"@" wykorzystana w bułgarskim przekładzie Kroniki Manassesa z poł. XIV w. (domena publiczna) Pierwszy dokument, w którym odnotowano użycie @ to „Taula de Ariza”. Jest to rejestr dostawy pszenicy z Królestwa Kastylii do Królestwa Aragoni. Z kolei w 1536 r. włoski kupiec Florentine Francesco Lapi posłużył się „małpą” w liście, wysłanym do samego Francesco Pizarro. Zawarł w nim cenę za wino, którego ilość wyznaczał właśnie znak „@”. Warto jednak pamiętać, że symbol ten mógł mieć odmienne znaczenie w różnych krajach. Na przykład we Włoszech najczęściej oznaczał amfory, czyli naczynia do przechowywania płynów.
Znak „@” występował w źródłach już wcześniej. Zawiera go bułgarski przekład „Kroniki Manassesa”, spisany w poł. XIV w. Wspomnianego symbolu użyto tam zamiast wielkiej litery „a” w słowie „amen”.
Źródło: aleteia.org, smithsonianmag.com
