Co robił Bolesław Chrobry przed koronacją? Przypuszczalne zakulisowe rozmowy z niemieckim cesarzem
Po śmierci Mieszka I władzę zwierzchnią w Polsce przejął jego najstarszy syn Bolesław Chrobry. Początki jego panowania były trudne, musiał bowiem zmierzyć się z opozycją w swoim otoczeniu. Na jej czele stanęła jego macocha Oda, która dążyła do dopuszczenia do władzy wszystkich swoich synów (Mieszka, Świętopełka i Lamberta). Wdowa po zwycięzcy spod Cedyni zgromadziła wokół siebie stronnictwo, jednak – jak się później okazało – było ono raczej zbyt małe i nie przedstawiało większej wartości, skoro Bolesławowi udało się dość sprawnie przejąć kontrolę w kraju i jeszcze w 992 roku Oda wraz z synami została wypędzona przez pasierba z kraju.
Polityka zagraniczna Bolesława Chrobrego
Opanowanie sytuacji w kraju pozwoliło Bolesławowi Chrobremu zaangażować się w politykę zagraniczną. Pierwszym posunięciem księcia na arenie międzynarodowej było wysłanie posiłków zbrojnych Ottonowi III, który latem 992 roku wyprawił się przeciwko Brennie. Gród ten niedługo po kampanii 991 roku wpadł w ręce Wieletów, którzy nie mogli pogodzić się z uzyskaniem przez Niemców przewagi w południowej części Połabia. Otton III z potężną armią pod wałami Brenny pojawił się najpóźniej w połowie czerwca. Tymczasem 16 czerwca 992 roku śmierć poniósł diakon Thiedard, niosący chorągiew biskupstwa w Verden. Zmagania pod połabską twierdzą trwały kilka tygodni. Źródła donoszą, iż w sierpniu poległ na placu boju proboszcz Halegred, dzierżący chorągiew bremeńskiej diecezji. Podczas działań oblężniczych Niemcy ponieśli znacznie większe straty niż obrońcy. Wynika stąd, iż Wieleci przygotowali Brennę do obrony w sposób nienaganny, w przeciwnym bowiem razie gród szybko wpadłby w ręce wojsk cesarskich. Tak się jednak ostatecznie nie stało. Cesarz zdecydował się po pewnym czasie wstrzymać oblężenie i podpisał z oblężonymi pokój. W świetle źródeł, do tego kroku namówili go jego książęta. Prawdopodobnie jednym z nich był książę saski Bernard Billung, sprzeciwiający się polityce cesarskiej prowadzonej w tej części Słowiańszczyzny.
Bolesław Chrobry, ze względu na zagrożenie ze strony Rusi Kijowskiej, nie przybył osobiście pod Brennę. Jeśli chodzi o wojska, które wydelegował na pomoc Ottonowi III, nie wiadomo, co robiły w trakcie działań oblężniczych. Być może nie odegrały one wówczas poważniejszej roli, choć wniosek ten może okazać się mylny, skoro współczesne źródła nie odnotowały również, jakie działania pod stodorańską twierdzą podjęły wojska niemieckie. Trudno przesądzić natomiast, czy Polacy w toku walk ponieśli jakieś poważniejsze straty w ludziach. Prawdopodobnie nie stracili jednak w 992 roku zbyt wielu wojowników, ponieważ źródła niemieckie skupiły się na zarejestrowaniu strat po własnej stronie.
Bolesław Chrobry rozmawia z Ottonem III
W 995 roku Bolesław Chrobry po raz kolejny wziął udział w niemieckiej wyprawie na Połabszczyznę. Najprawdopodobniej polskiemu księciu udało się wówczas wprzęgnąć do działań wojennych sporą liczbę wojowników. W pierwszej fazie zmagań siły sprzymierzone postanowiły skierować się w kierunku Mechlina, najważniejszego ośrodka Obodrytów. W drugiej fazie wojny uderzono na plemiona wieleckie, jednak nie osiągnięto na tym obszarze większych sukcesów. Dopiero w 997 roku przedstawiciele strony niemieckiej i wieleckiej spotkali się przy stole rokowań, co zaowocowało zaprzestaniem walk na pograniczu i podpisaniem pokoju, który przetrwał przez wiele kolejnych lat.
W 995 roku doszło do osobistego zetknięcia się Ottona III i Bolesława Chrobrego. Było to najprawdopodobniej pierwsze osobiste spotkanie obu tych władców, ponieważ wcześniej uniemożliwiały to problemy, z którymi borykali się oni w rządzonych przez siebie państwach. Przypuszczalnie podczas kampanii połabskiej doszło do zakulisowych rozmów między Ottonem III a Bolesławem, które następnie przerodziły się w trwałą przyjaźń polsko-niemiecką, o czym świadczy przybycie cesarza w 1000 roku do Gniezna. Wizyta w centralnym grodzie Wielkopolski była pierwszą taką wizytą w relacjach polsko-niemieckich. Wcześniej to władcy polscy z różnych okazji jeździli na dwór niemiecki. Jak się miało później okazać, władcy niemieccy, w kolejnych latach wprawdzie będą pojawiać się na ziemiach polskich, ale już w innym charakterze.
