Emile Allehaut – „Walka piechoty. Studium ilustrowane konkretnymi wypadkami z wojny 1914-1918 roku” – recenzja i ocena
Dotychczas na półkach księgarń pośród publikacji z historii wojskowości dominowały niepodzielnie pozycje dotyczące II wojny światowej, zwykle mające zresztą jedynie charakter popularnonaukowy. W ostatnim czasie polski czytelnik może jednak skorzystać z coraz większej liczby dobrych publikacji dotyczących też Wielkiej Wojny, znacznie słabiej znanej w naszym kraju. Jedną z takich prac jest Walka piechoty Emile'a Allehauta.
„Walka piechoty. Studium ilustrowane konkretnymi wypadkami z wojny 1914–1918 roku” pozwala spojrzeć na temat taktyki walki piechoty oczami oficera francuskiego Emile'a Allehauta. Jest to książka godna uwagi, zwłaszcza że pośród ukazujących się w Polsce w sumie nie tak licznych książek poświęconych I wojnie światowej większość zajmuje się szczeblem strategicznym lub operacyjnym. Tymczasem praca Emile'a Allehauta jest bardzo ciekawym studium taktyki, ilustrowanym licznymi przykładami. Obecne wydanie jest reedycją tłumaczenia dokonanego w 1926 roku przez gen. bryg. Ferdynanda Zarzyckiego, co gwarantuje poprawność przekładu oraz użytego specjalistycznego słownictwa. Do ciekawych przemyśleń można dojść, porównując omawianą pozycję z pracą Wiliama Balcka „Rozwój taktyki w ciągu Wielkiej Wojny”, prezentującą niemiecki punkt widzenia na te same kwestie.
Dzieło Emile'a Allehauta zostało podzielone na trzy części. Pierwsza, najkrótsza z nich, poświęcona jest piechocie w walce, jej psychologii i znaczeniu współpracy z artylerią, stanowiąc swego rodzaju wstęp do zasadniczej treści pracy.
Kolejna część wyczerpująco omawia pojęcia ogólne związane z walką piechoty. W pierwszym jej rozdziale omówiono walkę zaczepną, przedstawiając sposoby działania tego rodzaju broni, skutki ognia, wzajemne zależności między prowadzeniem ognia a ruchem oraz kwestie urzutowania atakujących oddziałów w głąb. Drugi rozdział tej części poświęcono walce obronnej piechoty i m.in. takim jej elementom jak system ogniowy, plan ognia, wpływ terenu, ubezpieczenia czy zaskoczenia.
Trzecia część opisuje natomiast walkę batalionu i pułku. Pierwszy jej rozdział przeznaczono na omówienie przygotowania oraz przeprowadzenia walki zaczepnej, uwzględniając m.in. współdziałanie z artylerią oraz z czołgami, uzupełnianie amunicji, utrzymanie zdobytego terenu oraz wykorzystanie powodzenia. Drugi rozdział natomiast omawia szczegółowo działania defensywne.
Praca mimo małej objętości jest bardzo nasycona informacjami. Charakterystyczne dla niej są, zgodnie z podtytułem, bardzo liczne przykłady z I wojny światowej ilustrujące poruszane zagadnienia. Pozwala to czytelnikowi znacznie lepiej wyobrazić sobie, jak wyglądał ten konflikt na szczeblu kompanii, batalionu i pułku. Podczas lektury zwraca uwagę piękny i pełen pasji język książki. Godne uwagi są też starannie wykonane bardzo liczne rysunki i szkice, wyposażone w podziałkę. Są one, dzięki pracy redakcji, bardziej przejrzyste niż w wydaniu z 1926 roku.
Podsumowując, jest to bardzo dobrze wydana praca o dużej wartości dla każdego czytelnika zainteresowanego działaniami zbrojnymi podczas I wojny światowej, ale może być też ona przydatna osobom zajmujących się późniejszym rozwojem taktyki piechoty.
Redakcja i korekta: Agnieszka Kowalska
