Ewa Kassala – „Czas bogini” – recenzja i ocena
Ewa Kassala – „Czas bogini” – recenzja i ocena
Ewa Kassala jest pisarką oraz specjalistką w kwestiach autoprezentacji i kreowania wizerunku, zajmuje się szkolenia i prowadzeniem konferencji, autorką licznych poradników z tej tematyki. Szerokiemu gronu czytelników znana jest ze swoich powieści historycznych, traktujących o silnych postaciach kobiecych, jak na przykład trylogia o królowych Egiptu, „Żądze Kleopatry”, „Boska Nefretete”, „Hatszepsut”, czy o bohaterkach z czasów biblijnych, „Królowa Saby”, „Maria Magdalena”, „Semiramida”, przetłumaczone na angielski i hiszpański. Najnowsza książka autorki, „Czas bogini” osadzona została w bliższych nam czasach pierwszych Piastów.
Powieść podzielona jest na trzy części, „Czas Siemomysła”, „Czas Strażniczki” oraz „Czas Mieszka”. Pierwsza z nich rozpoczyna się, gdy Mieszko wraz z ojcem przybywa z wizytą na dwór Ottona I, opisuje panowanie Siemomysła i wygląd początków państwa Piastów. Historyczność tego władcy ze względu na brak źródeł pozostaje kwestią nierozstrzygniętą, w książce jednak już od pierwszych stron występują elementy fantastyczne, dające znać, że mamy do czynienia z dziełem wyraźnie opartym na wyobraźni autorki. Jednym z jej elementów jest kolejna z głównych postaci, Mira, czyli córka Siemomysła z pierwszego małżeństwa, przebywająca w tym czasie na Wyspie Kapłanek i szkoląca się na Strażniczkę Chramu.
Wątek magii i czarów, przeplata się przez całą powieść i związany jest przede wszystkim z przerażającą przepowiednią, zapowiadającą krwawy upadek starych bogów. Część druga powieści skupia się na losach Miry jako zwierzchniczki kapłanek i objęciu władzy przez Mieszka po śmierci Siemomysła. Zmagając się z zagrożeniami zewnętrznymi i chcąc umocnić pozycję księstwa, książę czyni plany włączenia go w krąg zachodniej, chrześcijańskiej cywilizacji. Trzecia część opowiada o początkach chrystianizacji Polski, realizowanej przez Jordana nawracającego ludzi na nową wiarę, którą w końcu, za namową przyszłej małżonki Dobrawy, przyjmuje także Mieszko. Kwestie polityczne, choć zaznaczone, nie są tak istotne w powieści, jak starania Miry i strażniczek o zapewnienie pokojowego przebiegu tych ogromnych, religijnych zmian.
Ewa Kassala gruntownie przygotowała się do opisania czasów pierwszych Piastów, zapoznając się ze źródłami pisanymi, opracowaniami, odwiedzając wykopaliska archeologiczne i rozmawiając z ekspertami, w celu zapewnienia jak największej wiarygodności historycznej. Wiele kwestii wyjaśnia i dookreśla w przypisach, często powołując się na źródła archeologiczne przechowywane w muzeach i wplątując znane artefakty w narrację. Na uwagę szczególnie zasługuje wiernie i szczegółowo przedstawiony wątek wojny przeciwko Wieletom, w tym bitwa Mieszka I z Wichmanem i Wolinianami, konsultowany ze specjalistami od sztuki wojennej i strategii wojskowej.
„Czas Bogini” jest nie tylko odtworzeniem początków rosnącego w siłę państwa Piastów, kiedy to rozbudowywano grody i przejmowano zachodnie zwyczaje i religię. Bardzo istotną, o ile nie główną, rolę w powieści odgrywają dawne słowiańskie wierzenia, których wizja, oparta w dużej mierze na badaniach naukowych, musi czerpać również ze znanych podań, legend i baśni. W wątkach związanych z magią, rytuałami, kultem bogiń, bogów i natury autorka najbardziej pozwoliła dojść do głosu wyobraźni, wplatając w historię elementy fantastyczne. Bohaterowie, choć przedstawieni w sposób raczej wyidealizowany, nie są pozbawieni słabości, czego dowodem jest wątek handlu niewolnikami ukazujący wielu z nich w nie tak kryształowym świetle.
„Czas bogini” to powieść historyczna łącząca w sobie oparte na źródłach przedstawienie omawianych czasów z fikcją literacką. Autorka wzbogaciła znaną historię w wątki ukazujące pradawne wierzenie i silne postaci kobiece, tworząc przyjemną w odbiorze i zdecydowanie godną polecenia fantastyczną opowieść osadzoną w czasach pierwszych Piastów.
