Sto lat dla Leszka Kołakowskiego!
Leszek Kołakowski, wybitny polski filozof, historyk filozofii i idei, publicysta i eseista urodził się w 1927 r. w Radomiu. Do 1956 r. był jednym z czołowych ideologów stalinizmu i członkiem partii. Wykładał na Uniwersytecie Warszawskim teorię marksizmu i leninizmu. Jednak w roku 1966 odebrano mu katedrę za zbyt radykalną krytykę władz oraz odchodzenie od nauczania studentów zgodnie z obowiązującym kanonem. Kiedy w 1968 roku wziął udział w wydarzeniach marcowych odebrano mu całkowicie prawo wykładania i publikowania. Zmusiło to filozofa do emigracji. Tam poglądy Kołakowskiego stopniowo ewoluowały w kierunku ogólnie rozumianej myśli chrześcijańskiej. Do dziś mieszka w Anglii, w Oksfordzie, gdzie jest członkiem All Souls College.
Głównym przedmiotem zainteresowań filozoficznych Leszka Kołakowskiego jest historia filozofii, zwłaszcza od XVIII wieku, a także filozofia kultury oraz religii.
Spośród szeregu tekstów filozoficznych jego autorstwa warto wymienić chociażby: Szkice o filozofii katolickiej (1955), Moje słuszne poglądy na wszystko (1978), Trzy bajki o identyczności (1981), Mini-wykłady o maxi-sprawach (1999).
Kołakowski jest również autorem tekstów o charakterze literackim, ze względu na swoją specyfikę nazywanych przypowiastkami filozoficznymi: 13 bajek z Królestwa Lajlonii dla dużych i małych (1963), Rozmowy z diabłem (1965).
Przez wiele lat książki Leszka Kołakowskiego ukazywały się w Polsce w drugim obiegu, mając ogromny wpływ na polską inteligencję opozycyjną — jej kształtowanie się i rozwój. Do szczególnie ważnych tekstów należy esej zatytułowany Kapłan i błazen, zawierający analizę postawy inteligencji wobec władzy.
Dziesięć lat temu w dniu swoich 70. urodzin Kołakowski został przez redakcję „Gazety Wyborczej” koronowany na Króla Europy Środkowej. Dzisiaj w tej samej redakcji otrzymał koronę Cesarza.
Wszyscy, którzy chcą złożyć jubilatowi życzenia, mogą pisać na adres: [email protected].
