Recenzje
Ben Lewis – „Śmiech i młot. Historia komunizmu w dowcipach” – recenzja i ocena
_Poczułem, jak prawda w oskarżycielskim zdaniu Ariane trafiła w mój mózg z tępym hukiem niczym pocisk w zwolnionym tempie. Przeanalizowałem każdy aspekt komunistycznego dowcipu oprócz jednego – przyczyn mojej osobistej obsesji z nim związanej. Co się w niej kryło? Ariane znała odpowiedź: dowcipy stanowiły sposób na unikanie akcji i interakcji. Tworzono je, by się dystansować. Ale nie można trwać w swych przekonaniach, głośno rechocząc. Na tym polega różnica między humorem a uczuciem – czy to w rewolucji czy to w związku. W czasach komunistycznych ludzie woleli opowiadać kawały przez długi czas, ale nastał moment, w którym, aby zrobić krok naprzód, postanowili skończyć z żartami._